Punktem wyjścia do tego odcinka jest wiadomość od Pani Justyny, naszej słuchaczki, która napisała o tym, że była na kilku szkoleniach i mimo to wciąż nie wie, jak sobie radzić z rodzicami, którzy nie chcą słuchać.

Czego oczekujemy od siebie i od innych? Co takiego dzieje się w rodzicu, że prośba zamienia się w roszczenie? I co widzą najważniejsze osoby w tym całym zamieszaniu, czyli dzieci?

Nasze myśli z rozmowy:

- Roszczeniowość to coś innego niż brak gotowości do słuchania;
- Kontakt z rodzicami w szkole często odbywa się w biegu, w szatni. Rodzic wymienia z nauczycielem pospieszne maile. Nie ma przestrzeni na spokojną rozmowę, na cokolwiek poza zebraniami;
- Aby się faktycznie skomunikować, trzeba czuć się bezpiecznie i czuć się wysłuchanym;
- Nauczyciele potrzebują rodziców jako osób, z którymi mogą współpracować. Pytanie, czy ich tak traktują;
- Sytuacja nauczycieli też jest trudna. Uczą dzieci, czasem konfrontują się z rodzicami, a nad sobą mają jeszcze dyrektorów i kuratorów.

Ważne dla nas:

- Roszczeniowość rodzica mówi o dziecku, a nie o rodzicu;
- Zadawanie pytań zamiast natychmiastowej próby dowiedzenia swojej racji;
- Jako nauczyciel trzeba podjąć wysiłek, by się z rodzicem polubić, nie kalkować swoich przeżyć ze szkoły na sytuację szkolną dziecka.
- Rodzic jest pełnoprawnym uczestnikiem dyskusji – wobec niego nauczyciel nie ma pozycji osoby, która wie lepiej, jak to jest w przypadku nauczyciel – uczeń;
- Ja odpowiadam za swoje emocje i reakcje, za swoją edukację w tym zakresie, nawet jeśli na uniwersytecie tego nie uczyli.
Mierzysz się z trudną sytuacją swojego dziecka w szkole? A może jesteś nauczycielem lub nauczycielką, który ma trudności w kontakcie z rodzicami swoich uczniów? Nie bój się sięgnąć po wsparcie. Polecamy konsultację z Esterą, na którą umówisz się, pisząc na adres: ewa@dogorynogami.org.

Do usłyszenia w kolejnym odcinku!
Estera i Ewa