Po 15 latach na emigracji w Anglii miałem dobrze zorganizowane życie zawodowe i rodzinne. Można powiedzieć, że niczego mi nie brakowało. A jednak, w sierpniu 2019 roku spakowałem manatki i z całą rodziną przeprowadziliśmy się do Polski.

Skąd ta decyzja?

Ano stąd , że pojawiło się kilka istotnych powodów:

Po pierwsze, zdecydowaliśmy się na wyciągnięcie dzieci ze szkoły i uczyć je w systemie domowym “przez internet” (home schooling) a do tego potrzebowaliśmy im stworzyć odpowiednie warunki. Osobny pokój dla każdego dziecka, miejsce do eksperymentowania, majsterkowania, magazynowania sprzętów, narzędzi itd to bardzo pożądany w Anglii rarytas.

Po drugie, potrzebowaliśmy dla naszej rodziny zdecydowanie większej przestrzeni życiowej, większego domu, ogrodu czego w Anglii nie udawało się z różnych powodów zorganizować.

Po trzecie jak zapewne wiesz, brytyjska służba zdrowia w wielu obszarach pozostawia wiele do życzenia. Jak się przekonaliśmy, szczególnie trudno jest uzyskać pomoc rodzicom dzieci z autyzmem. Ponieważ my do tej grupy rodziców należymy, zmuszeni byliśmy szukać pomocy poza granicami Zjednoczonego Królestwa. Właśnie do Polski bardzo często wyjeżdżaliśmy z synem robić potrzebne badania oraz poddając go terapii.

I po czwarte, jedna z naszych firm rozwinęła się właśnie w Polsce na tyle, że zaistniała nagła potrzeba otwarcia polskiego oddziału firmy. Ciężko byłoby taka operację przeprowadzić na odległość, dlatego wyjazd do Polski miał zagwarantować dopilnowanie wszystkich procedur i dopracowania szczegółów działania tego rozwijającego się przedsiębiorstwa.

Decyzja zatem została podjęta i wykonana. Ale czy to była dobra decyzja? Czy po doświadczeniu 6-ciu miesięcy w Polsce nadal podjąłbym taka samą decyzję wtedy?

Z czym zetknąłem się w Polsce? Co mnie tutaj przeraziło a co mnie ucieszyło?

I w końcu, jakie rady dałbym osobie, która rozważa przeprowadzenie się do Polski w 2020 roku?