Po pierwszej wojnie światowej projektantki coraz częściej przekraczały krąg działań artystycznych tradycyjnie wiązanych z zajęciami kobiecymi. Do dziedziń uznawanych za niekobiece należało m. in. złotnictwo i metaloplastyka. Zawody te, ze względu na przepisy cechowe i obyczaje, przez długi czas mogli wykonywać jedynie mężczyźni. W wyniku postępującej emancypacji bariery uprzedzeń i społecznego przekonania o tym, co jest właściwe w edukacji dziewcząt, ulegały rozluźnieniu. W okresie międzywojennym projektantki form metalowych wkroczyły do fabryk uzbrojone w dyplomy uczelni artystycznych, dzięki którym projektowanie stało się ich zawodem, a nie tylko życiową pasją. Pierwsze jaskółki ich przemysłowej działalności to rezultat rozszerzania się dizajnerskich rewirów kobiecych działań. W latach 30. XX wieku zawodowo pracujące metaloplastyczki były jednak wciąż nowością, ich grono nie było zbyt szerokie. Wśród tych nielicznych odnaleźć można niezwykle utalentowane projektantki, takie jak Christa Ehrlich, Sylvia Stave i Julia Keilowa.

Więcej o wystawie: https://muzeumwarszawy.pl/wystawa/julia-keilowa-projektantka/