8 kwietnia 1795 przyszły król Wielkiej Brytanii Jerzy IV ożenił się z Karoliną Brunszwicką. Jak doszło do tego małżeństwa? Czy było ono legalne? Jak się układało pożycie małżeńskie? Co o przyszłym królu myśleli obywatele tego królestwa?

Ojciec pana młodego to król Jerzy III. Znany jest z tego, że stracił kolonie amerykańskie oraz tego, że zwariował. Był jednak lubiany przez swoich poddanych. Zupełnie inaczej było z jego synem, przyszłym królem Jerzym IV. Prowadził on hulaszcze życie i miał pełno długów. 15 grudnia 1785 wbrew ojcu ożenił się z katoliczką, która była dwukrotną wdową Marią Fitzherbert. Jego ojciec nie uznał tego małżeństwa, a żona króla obiecała nie afiszować się z tym faktem.

Dziesięć lat później długi syna urosły tak bardzo, że ojciec, król Jerzy III szantażował go. Powiedział, że nie spłaci tych długów jeżeli syn nie ożeni się ze swoją kuzynką Karoliną Brunszwicką. Do ślubu doszło właśnie 8 kwietnia 1795 roku. Niestety Jerzy IV uważał, że Karolina jest brzydka oraz, że nie dba o higienę osobistą. W noc poślubną się upił i do łoża małżeńskiego przyprowadził go kamerdyner.

Prawie dokładnie 9 miesięcy później, bo 7 stycznia 1796 roku urodziła się księżniczka Charlotta Augusta. Było to jedyne dziecko tej pary, która parę tygodni po ślubie przestała się widywać. Czy jednak było to legalne małżeństwo? Jerzy IV miał już przecież żonę Marię Fitzherbert. Wprawdzie jego ojciec nie uznał tego ślubu, ale był on zawarty przy świadkach i z wszelkimi zasadami. Tamten ślub był jednak przeciwny aktowi o królewskich małżeństwach z 1772. Nie mówiąc już o Ustawa o następstwie tronu z 1701, która zabraniała małżeństwa z katolikiem.

Sama Maria Fitzherbert uważała, że jej związek jest ważny, bo według niej prawo kanoniczne góruje nad prawem świeckim. Jerzy IV dalej się z nią widywał podczas gdy z oficjalną małżonką Karoliną Brunszwicką żył w separacji. W 1811 roku król Jerzy III zwariował na dobre. Jego syn rozpoczął 10-letni okres regencji. Postanowił zająć się losem swojej córki. Zaręczył ją w 1813 roku z królem Holandii Wilhelmem II. Ona jednak zerwała te zaręczyny i w 1816 wyszła za mąż za Leopolda, przyszłego króla Belgów.

Charlotta Augusta była lubiana przez poddanych. Wszyscy czekali na ten moment gdy po śmierci dziadka Jerzego III oraz ojca Jerzego IV zostanie królową Wielkiej Brytanii. Niestety rok po ślubie zmarła w połogu 6 listopada 1817. Ojciec się tym nie przejął, matka jeździła z kochankiem po Europie. Ludzie jednak rozpaczali. Pogrzeb ukochanej przez wszystkich księżniczki Charlotty Augusty przypominał późniejszy pogrzeb księżnej Diany z 1997.

W 1820 zmarł Jerzy III, a Jerzy IV został królem. Wprawdzie rządził już przez poprzednie 10 lat, ale jako regent, teraz miał zostać koronowany. Wróciła wtedy z Europy jego żona Karolina. Jerzy IV postanowił się z nią rozwieść i wytoczył jej w parlamencie proces o zdradę. Karolina jednak była (odwrotnie niż on) lubiana przez poddanych. Procesu więc nie kontynuowano. Król miał jednak swoją zemstę. Gdy Karolina chciała przyjść na jego koronację zamknięto jej drzwi przed nosem.

Karolina Brunszwicka, żona Jerzego IV zmarła rok później 7 sierpnia 1821. Jakiś czas wcześniej na wygnaniu zmarł też Napoleon. Wieść o jego śmierci dotarła w dniu śmierci małżonki. Podobno królowi powiedziano wtedy: “Wasza Wysokość, umarł Twój największy wróg”. Oczywiście miano na myśli Napoleona. Jerzy IV jednak zapytał: “Ale czy umarła ona śmiercią naturalną?”

https://www.islandersradio.co.uk/krol-bigamista/