„Mam termin oddania pracy dzisiaj o północy. Spokojnie, wiem, że zdążę, najpierw chwilę odpocznę, by zebrać siły”. Brzmi znajomo?  

Jednym z powodów prokrastynacji, bo o niej mowa, jest przytłoczenie wielością złożonych zadań, jakie na siebie bierzemy. Niektórzy dziwią się że prokrastynacja jest jednym ze skutków perfekcjonizmu, ale istotnie tak jest. A to z powodu przytłoczenia, negatywnego krtytycznego myślenia i lęku, które napędzają to zjawisko.  

Perfekcjonizm zwiększa presję i poczucie przeciążenia, ponieważ oczekujemy od siebie nie tylko tego, że zrobimy wszystko, do czego się zobowiązaliśmy, ale także tego, że zrobimy to bezbłędnie i bez wysiłku. Czasami perfekcjonizm może oznaczać paraliż decyzyjny. Nie jesteśmy w stanie podjąć decyzji czy działania, bo przytłacza nas liczba opcji do wyboru oraz potrzeba, aby wszystko co robimy było idealne.   Niedziałanie, czyli odkładanie na później wydaje się bezpieczniejsze. Myśli perfekcjonistki są surowymi, czarno-białymi komunikatami, u podstaw których leży przekonanie że niedoskonałość jest równoznaczna z porażką.  

Sprawdź, czy te myśli są Twoje?  

1. Jeśli to nie zostanie zrobione perfekcyjnie, to znaczy, że nie warto w ogóle zaczynać skoro to takie trudne, to najpewniej jestem głupia.
2. A co, jeśli to zawalę? 
3. Prawdopodobnie się skompromituję
4. Błędy są nie do przyjęcia
5. Nie wychodzi mi
6. Tylko ja mogę to zrobić, jak należy
7. Muszę to zrobić sama, by było zrobione dobrze.    

Jeśli tak, to warto byś wiedziała, że są to myśli perfekcjonistyczne i mocno ograniczające Twoje działania: 
•       Po pierwsze, myślenie perfekcjonistyczne upośledza Twoją zdolność próbowania nowych rzeczy •       Po drugie, powstrzymuje Cię przed podejmowaniem ryzyka
•       Po trzecie, nie pozwala wyjść ze strefy komfortu.  

Jest ono oparte na zniekształceniach poznawczych, czyli nierealistycznych przekonaniach. To między innymi czytanie w myślach drugiej osoby i katastrofizowanie, czyli wyobrażanie sobie czarnych scenariuszy.   Zniekształcenia poznawcze są powszechne. Każdemu zdarza się myśleć w ten sposób. Jednakże, dopiero gdy sobie je uświadomimy możemy zacząć coś zmieniać. Zatem jak to zrobić?   •       KROK 1 - ZAUWAŻYĆ
•       KROK 2 - Zakwestionować te myśli. A kto tak powiedział? Czy to jest fakt? Czy to mi służy? Czy to służy mojemu zdrowiu? Czy to służy relacjom, jakie tworzę z innymi?
•       KROK 3 – Zastąpić te myśli realistycznymi i pomocnymi, czyli po prostu je przeformułować.  

Jeśli czujesz, że temat Cię dotyczy i chcesz się tym podzielić, napisz do mnie na Instagramie @ewakosowska_korniak lub na Facebooku. Porozmawiajmy o tym.