دانشگاه تهران بنای کهن‌سالی که نماد تحول عرصه فرهنگ و آموزش در ایران است ۹۰ساله شد. 
دانشگاه تهران به دلیل وسعت و تنوع دانشکده‌هایش، شهرت به «دانشگاه مادر» در ایران دارد. 
همچنین به این دانشگاه «شهر کوچک دانش در دل پایتخت» هم می‌گویند. دانشگاه تهران نه‌تنها کماکان قلب تپنده ساختار آموزش عالی در ایران است که راوی لحظه‌های مهم تاریخی و جنبش دانشجویی است. 
سال ۱۳۱۰ رضاشاه که به دنبال تبدیل ایران به کشوری توسعه‌یافته و مدرن بود، به وزیر دربار خود تیمورتاش دستور داد، صدیق اعلم راهی آمریکا شود تا از شیوه آموزش در این کشور گزارشی تهیه کند. 
سال ۱۳۱۲ قرائت این گزارش در جلسه کابینه محمدعلی فروغی، ساخت دانشگاه در پایتخت ایران شد. 
تخصیص بودجه ۲۵۰ هزارتومانی به وزارت معارف برای تهیه زمین مناسب، آغاز ساخت یکی تاریخ‌سازترین بنا‌های پایتخت بود. 
طرح ایجاد دانشگاه تهران در ۲۲ اسفند ۱۳۱۲ به مجلس شورای ملی رفت و در هشتم خرداد ۱۳۱۳ به تصویب رسید. 
در این طرح آمده بود دانشگاه تهران با شش دانشکده ادبیات، فلسفه و علوم تربیتی، علوم طبیعی و ریاضی، فنی، پزشکی و شعب و فروع آن از جمله آموزشگاه عالی مامایی و آموزشگاه پرستاری و آموزشگاه عالی بهداشت و بیمارستان‌های تهران، حقوق و علوم سیاسی و اقتصادی، معقول و منقول آغاز بکار خواهد کرد.