باید آماده شویم تا اخباری مانند خرید روغن مصرفی روزانه مردم با قاشق را تحمل کنیم و به‌دنبال خبر خرید یک لقمه نان هم باشیم. شاید هم مجبور گردیم یک بار دیگر رمان بینوایان را بخوانیم تا بدانیم در زندانهای رژیم آخوندی جرم محکومین چیست و چرا زندانها دیگر جای نفس کشیدن ندارند.

یک عضو مجلس ولایت‌مدار آخوندی اعلام کرد: «فقر در حاشیه‌های تبریز بیداد می‌کند به‌طوری که امروز برخی از مردم با قاشق روغن تهیه می‌کنند و نان قسطی می‌خرند (خبرآنلاین۱۸فروردین۱۴۰۱).

وی که عنوان دکتر را هم یدک می‌کشد به‌تازگی متوجه شده است که «اغلب مشکلات اجتماعی، ریشه اقتصادی دارد (!) به‌عنوان مثال بر اساس گزارشات دریافتی، هنگام پرداخت ماهانه یارانه‌ها، چند روزی آمار سرقت کاهش می‌یابد»!



اوضاع اقتصادی مردم ایران البته که بسیار وخیم و از حد تحمل متعارف نیز گذشته است. بحرانهای معیشتی چنان سر باز کرده‌اند که فجایع و آسیبهای اجتماعی دیگر قابل بیان نیست. مگر می‌شود فروش کودکان و نوزادان را به‌خاطر فقر والدین هضم کرد آن‌هم به تعداد بسیار زیاد که به تجارت کثیف تحت نظارت این رژیم و دستگاه‌های سرکوبگرش تبدیل گردیده است همراه با آگهی‌های تجاری در این حرفه که به‌سادگی در معابر عمومی چشم را آزار می‌دهد.

همین چند ماه پیش معاون وزارت کار اعلام کرده بود به‌زودی تعداد فقیران زیر خط فقر مطلق به ۳۰میلیون نفر می‌رسد.

«معاونت رفاه اجتماعی وزارت کار و رفاه اجتماعی اعلام کرد، تا سال۱۳۹۹ تعداد ۲۶میلیون نفر از جمعیت کشور در «فقر مطلق» بوده‌اند و تخمین زده می‌شود که تا پایان این سال با توجه به شیوع گسترده کرونا و خروج حدود دو میلیون نفر از بازار کار، تعداد افرادی که در فقر مطلق زندگی می‌کردند از ۲۶میلیون نفر به حدود ۳۰میلیون نفر برسد» (ایلنا۳۰مهر۱۴۰۰).



پس از حذف ارز ترجیحی، فقط قاشق می‌ماند
همه واقعیتهای وحشتناک و جانگداز در شرایط فقر و فاقه میلیون‌ها تن از هموطنانمان در دورانی است که میلیاردها دلار ارز ترجیحی ۴۲۰۰تومانی از گلوی مردم ستم‌زده ایران بیرون کشیده شد و به مهره‌ها و باندهای رژیم آخوندی تحویل داده شد تا به واردات کالاهای اساسی و دارو بپردازند اما جز درصد بسیار کوچکی از آن‌ که در بازارهای داخلی به قیمتهای کلان به مردم فروخته شد، بقیه دلارها از سوی سپاه و مهره‌های بیت خامنه‌ای و دیگر مفتخواران به خارج از کشور منتقل گردید تا صرف تهیه ملزومات زندگی آقازاده‌ها و خرج و مخارج ساخت بمب و موشک و نیروهای نیابتی گردد. حالا همان آب باریکه ارز ترجیحی به دست آخوند رئیسی جلاد از بودجه کشور حذف گردید تا صرف هزینه آخوندهای تبهکاری که مخارج زندگی خود را از راه بودجه‌های دولتی تأمین می‌کنند شود و دکانهای دو نبش مؤسسه فرهنگی و مرکز پژوهشی و... شان رونق داشته باشد.

«رئیس جمهور درباره حذف ارز ۴۲۰۰تومانی گفت: با مشورتهایی که داریم انجام می‌دهیم انشاءالله به‌نحوی کار را دنبال کنیم که هم مشکل ایجاد نشود و ثبات بازار از بین نرود» (انتخاب۱۸فروردین۱۴۰۱).

جالب این‌که این دشمنی با آب و نان مردم چنان وقیحانه است که مجلس آخوندی از پذیرش و قبول مسئولیت در این امر سر باز زد و این فشردن گلوی مردم را به عهده آخوند رئیسی و باند تبهکارش گذاشت که تخصص ویژه‌یی در این امور دارد.



نهادهای بهره کش؛ غارتگران حاکم بر منابع ملی
چندی پیش وزیر اقتصاد رژیم در مقاله‌ای که در روزنامه فایننشال تایمز منتشر گردید، کارنامه دولت آخوند رئیسی را مثبت ارزیابی کرد! و نوید رشد بالای تولید و ایجاد نهادهای فراگیر اقتصادی در دولت سیزدهم را داد. در پاسخ به این ادعای شرم‌آور یک استاد اقتصاد گفت این دعاوی نمی‌تواند قابلیت اجرایی در این شرایط و اوضاع سیاه غلبه مافیایی و باندهای غارتگر حاکم بر ایران داشته باشد.

«اولین قدم برای دستیابی به رشد فراگیر در ایران، تقویت نهادهای فراگیر مردمی و غیررانتی است در حالی که بیشتر نهادهای فعلی در کشور، نهادهای بهره کش هستند. نهادهای بهره کش نهادهایی هستند که با ایجاد موانع (قانونی و غیرقانونی) این امکان را از افراد می‌گیرند و برای افراد اندک و خاصی آن را فراهم می‌کنند. دولت، توانایی ایجاد نهادهای سیاسی فراگیر در طول ۷سال آینده را ندارد و بنابراین رسیدن به رشد فراگیر بیشتر آرزو و چشم‌انداز است تا یک برنامه عملیاتی و واقعی» (دارایان۱۱فروردین۱۴۰۱).



سرنوشت را باید خود نوشت
باید گفت رژیم آخوندی در این چهل سال نه غم رفاه و خوشبختی مردم ستم‌زده را داشته است و نه به‌دنبال رشد فراگیر و تولید و توسعه همگانی بوده است. مأموریت این حکومت غارت و چپاول داراییها و ثروت ملت ایران است و باید برای بازستاندن این دزدی و سرقت آشکار دست به کار شد و سرنوشت خود و فرزندانمان را خود به‌دست گیریم والا جز افزایش آمار فقر مطلق نصیبی نخواهیم داشت.