دربرنامه گذشته گفتیم که سازمان مجاهدین خلق ایران، در سال ۵۸ با دادن قیمت یعنی زندانی شدن میلشیا و هوادارانش و با افشاگری سیاستهای خمینی، به اسلام پناهی‌های دجالانه او وقعی نگذاشته و با شجاعت تمام گفتند:
ما نیازی به این رفراندم نداشتیم... بهتر بود نحوه رفراندم طوری نباشد که از آن بوی اکراه و اجبار بیاید...
برخلاف خمینی جلاد که برای پوشاندن نیات واقعی خود به کلی‌گویی، پشت‌هم‌اندازی و احاله مسائل به آینده موهوم می‌پرداخت.
مجاهدین خلق ۱۵ روز قبل از برگزاری به‌اصطلاح رفراندم تعیین حاکمیت، طی بیانیه‌ای، انتظارات مرحله‌ای و حداقل خود را برای حراست از آزادیها و حقوق مردم در ۲۷اسفند ۵۷ ارائه کردند.
این برنامه دموکراتیک و مترقی در مواد زیر خلاصه می‌شد:
۱ـ اعمال حق کامل حاکمیت ملی بر جمیع منابع ملی و به‌ویژه نفت و ابطال کلیه قراردادهای ننگین استعماری در این رابطه.
۲ـ بنیانگذاری ارتش مردم.
۳ـ تضمین آزادی کامل مطبوعات، احزاب و اجتماعات سیاسی با هر عقیده و مرام.
۴ـ تأمین کامل حقوق سیاسی و اجتماعی زنان فارغ از هر محدودیت استثماری ـ طبقاتی.
۵ـ رفع ستم مضاعف از همهٔ شاخه‌ها، تنوعات قومی و ملی وطنمان در کلیهٴ استانهای کشور و تأمین جمیع حقوق و آزادیهای فرهنگی و سیاسی برای آنها در چارچوب وحدت و یکپارچگی تجزیه‌ناپذیر کل کشور.
۶ـ استقلال کامل دانشگاهها و مدارس عالی و ادارهٔ آنها تحت نظر شورای دانشگاه با مشورت دانشجویان و کارمندان.
۷ـ لغو کلیه مقررات ضدکارگری و تدوین قانون جدید کار با نظر خود کارگران.
۸ـ دهقانان محروم ایران به هیچ مرجع دولتی بدهکاری ندارند.
۹ـ قطع هر گونه تحمیل دولتی و شهرداریها به بازاریان و اصناف و کمک به احیای بازار و صنایع ملی.
۱۰ـ تأمین کامل معیشت، مسکن و تحصیلات کارمندان جزء دولتی و دوایر خصوصی و خانوادهٔ آنها به‌خصوص آموزگاران و دبیران و لغو تمام دیون آنان به مراجع دولتی.
۱۱ـ تحریم سیاسی و اقتصادی دولتهای نژادپرست.
۱۲ـ خروج از همهٔ پیمانهای آشکار و پنهان ننگین استعماری چه سیاسی و چه نظامی و ورود به بلوک کشورهای غیرمتعهد.
۱۳ـ استمرار و مداومت در بسیج توده‌های مردم به‌منظور مواجهه قاطع دستجمعی با تمام مشکلات و تنگناهای سیاسی، اقتصادی و نظامی احتمالی.