بروس مک‌کولم، رئیس پیشین بنیاد خانه آزادی در آمریکا، طی مقاله‌یی در توصیف کهکشان ایران آزاد، با اشاره به «یگان‌های مصمم، تسلیم‌ناپذیر و پیشگام کانون‌های شورشی» در ایران نوشت: «گردهمایی شورای ملی مقاومت شاهد غرش دستجمعی ۱۰هزار کارزار از یگان‌های مقاومت بود که قاطعانه بر تعهد تزلزل‌ناپذیرشان نسبت به‌ آرمان‌شان برای یک ایران دموکراتیک تأکید کردند»(تاون‌هال ـ ۲۱تیر ۱۴۰۲). در همین رابطه ژنرال جیمز جونز، فرمانده پیشین ناتو و نخستین مشاور امنیت ملی اوباما نیز در جریان اجلاس جهانی ایران آزاد، با اشاره به «مقاومت ۴۰ساله‌یی که در ایران جریان دارد» گفت: «سرکوب وحشیانه رژیم در خاموش کردن شعله‌های مقاومت شکست خورد و هم‌چنان ناکام است. کانون‌های شورشی شجاع وابسته به‌ شورای ملی مقاومت در ایران هم‌چنان با به‌خطر انداختن جان و امنیت خود، آتش ملتی بهتر و آزادتر را روشن نگه می‌دارند». فرمانده پیشین ناتو در همین عبارت کوتاه به‌ چند واقعیت مهم اشاره می‌کند:

• رژیم آخوندی در سرکوب قیام و خاموش کردن شعله‌های مقاومت شکست‌خورده است.
• کانون‌های شورشی به‌علت فداکاری و پشتوانه‌ٔ ۴۰سالهٔ مقاومت، رمز شکست‌ناپذیری قیام در ایران هستند.
• آتش کانون‌های شورشی عامل پیروزی مقاومت و ضامن فردای روشن و آزاد ایران هستند.

این جان کلام و جوهر واقعیتی است که در هر مقاومت و انقلاب اصیل مردمی رمز ماندگاری و شکست‌ناپذیری است که دیکتاتورهای نامشروع و رو به‌زوال قادر به‌ درک آن نیستند. اما ناظران بیرونی از مشاهدهٔ آن‌چه در رویارویی یک مقاومت با دشمن بارز می‌شود، آن را به‌عیان می‌بینند. هر کس که ناظر تحولات ۴۰سال جنگ و کشاکش بین مجاهدین و رژیم ولایت فقیه بوده، بارها و بارها شنیده و خوانده است که سران و سرکردگان رژیم برای مجاهدین مجلس ترحیم گرفته و روضهٔ «تمام شد» خوانده‌اند و پیوسته ادعاهای مضحک «۹۰درصدشان نابود شدند»، «پرونده مجاهدین بسته شد» را تکرار کرده و تلاش می‌کنند نیروهای وارفته‌شان را سرپا نگه‌دارند. هر چند برخی مهره‌های حکومتی که سرشان به‌ صخرهٔ مقاومت برخورد می‌کند، ناگزیر اذعان می‌کنند که این‌گونه ادعاها پوچ و بی‌فایده است. به‌تازگی عباس سلیمی نمین، مهرهٔ امنیتی و مطبوعاتی رژیم، طی مصاحبه‌یی گفت: «برخلاف برخی‌ها که معتقدند (مجاهدین) در آلبانی برایشان مشکل ایجاد شده و اینها نابود خواهند شد خیر نابود نخواهند شد. یک جریانی است که متدهای خودش را تغییر می‌دهد... در این قضیه ما آن‌قدر که باید مطالعه و کار می‌شد اصلاً کار نکرده‌ایم و غفلت جدی کرده‌ایم... این قوی‌ترین تشکیلات علیه ایران است»(انصاف نیوز ـ ۱۹تیر ۱۴۰۲). نکتهٔ مهم دیگر در سخنرانی ژنرال جونز تأکید روی جوهر مبارزه مقاومت و کانون‌های شورشی در داخل کشور است. مبارزه‌یی که به‌علت محتوای انقلابی و ترقی‌خواهانه‌اش با آرزوهای دیرینه و تاریخی مردم ایران گره خورده است و محدود به‌ مقابله با استبداد دینی نیست. وی می‌افزاید: «این اعتراضات گواهی روشنی از آرزوهای مردم ایران است که مشتاق جامعه‌یی مبتنی بر اصول دموکراتیک و حکومت فراگیر هستند، عمل می‌کند. این صرفاً یک شورش علیه رژیم ستمگر کنونی حاکم بر ایران نیست، بلکه مبارزه‌ای قاطع علیه همه اشکال دیکتاتوری است. شعار یکپارچه آنها در خیابان با قاطعیت طنین‌انداز است، نه به‌ ستمگر و نه به‌ هر شکلی از حکومت که آزادی را از مردم خود سلب می‌کند». یانس یانشا، نخست‌وزیر پیشین اسلوونی(۲۰۲۲) نیز در اجلاس جهانی ایران آزاد با اشاره به‌پایه‌های محکم مقاومت ۴۰ساله در ایران که به‌رغم کشتار و قتل‌عام ۳۰هزار زندانی سیاسی هم‌چنان پرتوان و استوار پیش می‌رود، گفت: «کانون‌های‌شورشی که به‌صورت سازمان‌یافته در ایران جان‌شان را در برابر نیروی وحشی سپاه پاسداران به‌خطر می‌اندازند، به‌خاطر مقاومت، شجاعت و فداکاری بی‌دریغ‌شان در راه آزادی، تغییر در ایران را اجتناب‌ناپذیر کرده‌اند». جان برد، وزیر خارجهٔ پیشین کانادا نیز با اشاره به‌ قانونمندی شکست‌ناپذیری مقاومت و انقلاب ایران گفت: «انقلابی که اکنون در سراسر ایران در حال وقوع است، قدرتمند است و به‌خوبی سازمان‌دهی شده است. این به‌یمن شجاعت و رشادت هزاران کانون شورشی در هر گوشه و هر شهر در سراسر ایران حاصل شده و تصادفی نیست». این همان رمز بالندگی و شکست‌ناپذیری مقاومت ایران است که مایک پنس، معاون رئیس‌جمهور پیشین آمریکا، درباره‌اش می‌گوید: «کانون‌های‌شورشی در ایران سرچشمه امید برای مردم ایران هستند. آنها موتور محرکی برای تغییر از درون در طول قیام‌ها و تداوم اعتراضات هستند. هر روز قدرت می‌گیرند، در حالی‌که رژیم پژمرده می‌شود».