چرا رئیسی جلاد به‌نیویورک نرفت؟ این سؤالی است که هم در محافل سیاسی و هم در درون رژیم مطرح است. خود رژیم از زبان نماینده‌اش در سازمان ملل، علت «عدم سفر رئیسی به‌نیویورک» و حضور در مجمع عمومی را «کرونا» عنوان کرد. ادعایی که از سوی رسانه‌های خبری جهان با تمسخر مواجه شد، چرا که هم‌اکنون جلاد۶۷ برای شرکت در اجلاس سازمان شانگهای در تاجیکستان به‌سر می‌برد و مشغول دیدار با مقامات این سازمان است. بنابراین روشن است که وقتی رژیم چنین بهانهٔ مسخره‌یی را علم می‌کند، واقعیت مهمی وجود دارد که می‌خواهد آن را بپوشاند.

‌رژیم آخوندی و به‌خصوص باند ولی‌فقیه بسیار نیازمند آن بودند که رئیسی جلاد در ابتدای کار خود، با حضور در مجمع عمومی ملل متحد هم سری در میان سرها در بیاورد و هم آن را به‌زخم طرد و انزوای رژیم بزند و مدتی را با تبلیغات حول آن بگذراند. کما‌این‌که روزنامهٔ حکومتی آرمان (۲۷شهریور) هم با حسرت و افسوس نوشت: «فرصت حضور در سازمان ملل آن‌هم توسط ریاست‌جمهور در شرایط خاص منطقه، فرصت و زمان مغتنمی بود که از دست رفت».



لذا درنگی بر این‌که «علت عدم حضور رئیسی» در سازمان ملل متحد که به‌طور وسیعی موضوع بحث و اظهارنظر تحلیلگران و کارشناسان در رسانه‌های حکومتی هم قرار گرفته چیست؟ نکات جالبی را روشن می‌کند.

روزنامهٔ حکومتی جهان صنعت (۲۷شهریور) پاسخ به‌چرایی عدم حضور رئیسی جلاد در سازمان ملل را به‌نقل از شماری از تحلیلگران حکومتی درج کرده و از جمله به‌تحریم رئیسی جلاد توسط اتحادیهٔ اروپا و آمریکا به‌خاطر مسائل حقوق‌بشری (بخوانید قتل‌عام ۳۰هزار زندانی سیاسی) اشاره می‌کند و می‌افزاید: «ضمن این‌که... ۶سناتور جمهوریخواه برای بایدن نامه نوشته و خواسته بودند که اجازه ورود رئیسی به‌خاک آمریکا را ندهد»... .

اما یکی از کارشناسان حکومتی به‌نام بهشتی‌پور گفت‌: «از نظر قوانین بین‌المللی نمی‌توانند رئیس‌جمهور یک کشور را بازداشت کنند آن هم به‌خاطر این‌که مثلا به جنایت جنگی یا مشارکت در آن متهم شده است».



یک حقوقدان حکومتی به‌نام مولایی هم گفت: «شاید یکی از نگرانی‌ها و دغدغه‌ها این باشد که عکس‌العمل‌هایی در خارج از کشور به‌صورت تظاهرات از سوی ایرانیان مقیم خارج انجام شود. اتفاقاتی از این دست سبب شود که یک نتیجه منفی به‌دست آید و طبیعتاً در این صورت انجام سفر به‌دردسر آن نمی‌ارزد».

یک حقوقدان حکومتی دیگر به‌نام نعمت احمدی نیز نظر مشابهی ابراز می‌کند و می‌گوید: «شرایط برای انجام این سفر مناسب نیست. مثلا در حال حاضر در استکهلم سوئد دادگاه حمید نوری در جریان است و به‌کرات در آنجا اسم رئیسی برده شده است... فکر می‌کنم آنچه رئیسی و مشاوران او را به‌این سمت سوق داده که در مجمع عمومی سازمان ملل شرکت نکنند، این است که از تنشهای احتمالی که ممکن است ایرانیان مقیم خارج از کشور ایجاد کنند و از این دست موارد، جلوگیری کنند... ممکن است ایرانیان مقیم یا نهادها و سازمانها اقداماتی علیه او انجام دهند، کما‌این‌که در سفر مرحوم هاشمی‌شاهرودی به‌آلمان شاهد چنین اقداماتی بودیم» (روزنامهٔ حکومتی جهان صنعت ـ ۲۷شهریور).



همین روزنامه نظرات مختلف را جمعبندی کرده و می‌نویسد: «وضعیت کنونی ایران و مناسباتش با دنیا اما به‌نحوی است که گاهاً عدم حضور بهتر از حضور در یک اجلاس عمومی و جهانی ارزیابی شده و دلایل سیاسی و بعضاً پیشگیریها از بروز مسائل حاشیه‌ای کار را به‌جایی می‌رساند که از خیر مزایای یک فرصت جهانی مثل مجمع عمومی سازمان ملل هم بگذریم».

این اعتراف بسیار مهمی به‌شکست سیاست و دیپلوماسی رژیم در صحنهٔ بین‌المللی است و گویای آن است که فاشیسم مذهبی حاکم و رئیس‌جمهور جلاد آن، به‌رغم صرف هزینه‌های هنگفت و به‌کار گرفتن لابی‌های مختلف، آن چنان منفور و بدنام است که ناچار می‌شود با وجود همهٔ نیازی که به‌استفاده تبلیغاتی از صحنه‌های بین‌المللی دارد، عطای آن را به‌لقایش ببخشد.

نیازی به‌گفتن این واقعیت نیست که این امر خود به‌خودی حاصل نشده، بلکه نتیجه و ثمرهٔ مقاومتی است که بیش از ۴دهه است بی‌امان و خستگی‌ناپذیر جنایتهای این رژیم را افشا کرده و می‌کند و صدای مردم ایران را در سراسر جهان و در مجامع بین‌المللی فریاد می‌زند.

هم‌چنین باید درود فرستاد به‌ایرانیان آزاده و میهن‌پرستی که پیوسته پرچم مقاومت مردم ایران را در سراسر جهان در اهتزاز نگه‌داشته‌اند و در زنجیرهٔ پولادین مقاومت آزادی‌ستان ایران، حلقهٔ مؤثری هستند. سپاس و دعای خیر نثار آنان باد!