فساد نهادینه شده در ساختار سیاسی و اقتصادیِ نظام آخوندی توأم با بی‌کفایتی در مدیریت اجرایی، معجونی را قواره داده است که فقط ابراهیم رئیسی می‌تواند سخنگو و نماینده و مجری آن باشد. این عروسک کوکی ولی‌فقیه که حرفهٔ اصلی‌اش قتل و کشتار نسل آزادیخواه ایران بوده است، نه علم سیاست سرش می‌شود و نه مدیریت اقتصادی. حالا این اوصاف را جان‌مایهٔ ریاست اجرایی یک مملکت در نظر بگیرید تا عمق بحران سیاسی و اقتصادیِ گریبان‌گیر نظام ملایان و اثر آن بر زندگی و معیشت و حیات مردم قابل تصور باشد.



یکی از جدیدترین ترهات گماشتهٔ ولی‌فقیه در ادعای پایان بخشیدن به فقر در ایران، تعیین موعد نوروز ۱۴۰۱ است:

«به فقر نباید اجازه بدهیم تا سال۱۴۰۱ ادامه پیدا کند بلکه تا آخر همین امسال باید ریشه‌کن شود»! (روزنامه حکومتی جمهوری اسلامی، ۱۷اسفند ۱۴۰۰)

تصور کنید که این بی‌سواد علم سیاست و اقتصاد و مدیریت چقدر باید دجالیت آخوندی و بلاهت را بلغور کرده باشد تا بتواند چنین ادعایی بکند! ادعایی که فقط تمسخر خودی‌های نظام و رسانه‌های آن تحویلش گرفته‌اند!



در مملکتی که سیاست آن را الیگارشی وابسته به ولی‌فقیه و اقتصادش را مافیای دولتی ـ خصوصی قبضه کرده‌اند، هیچ چشم‌انداز پایانی بر گسترهٔ فقر، سقوط ارزش پول، هیولانی گرانی و تشدید بحران معیشت وجود ندارد. در چنین گردش فساد نهادینه شده، دم زدن از ریشه‌کنی فقر تا نوروز ۱۴۰۱، تکرار پروپاگاند ۴۳سالهٔ آمیخته به دجالیت و دروغ و عوام‌فریبی و پشت هم‌اندازی توسط یک قوم اشغالگر در لوای نظام اسلامی است.



بازخورد پروپاگاند سابقه‌دار کوبیدن بر طبل تبلیغات با دجالیت و دروغ، سال‌هاست پاسخش را از جامعه و مردم دریافت نموده و دامن خود نظام و خدمتگزارانش را گرفته است. روزنامه حکومتی جمهوری در شمارهٔ ۱۷اسفند ۱۴۰۰، این بازخورد را از قضا در پاسخ به ادعای رئیسی جلاد، به وی برمی‌گرداند و در مطلبی با عنوان «فقرستیزی با تصمیمات مافیاپسند» می‌نویسد:

«ریشه‌کن ساختن فقر، آرمان بسیار جذابی است که از ۴۰سال قبل همواره توسط مسئولان نظام جمهوری اسلامی مطرح شده است».



این روزنامه با اطمینان خاطر از گردش مافیایی سیاست و اقتصاد در نظام آخوندی، نشانی می‌دهد که اساساً صادرات و واردات در این رژیم، جز از طریق سرمایه‌داران کلان شبکه‌های دولتی ـ خصوصی صورت نمی‌گیرد. خریداران هم جز «مشتریها و دسته‌یی از ثروتمندان نیستند که فاصلهٔ طبقاتیشان با مردم، کیلومترها» است. این روزنامه تأکید می‌کند که «سرمایه‌داران خاص هستند که با زدوبندها می‌توانند در دستگاههای مربوطه به هر قیمتی که بخواهند، به فروش برسانند». اشارهٔ مشخص این روزنامه به ادعاهای دجالگرانهٔ رئیسی مبنی بر پایان دادن به فقر تا عید ۱۴۰۱ است. این روزنامه حتی سال۱۴۰۱ را در زمینهٔ تشدید فساد و رانت‌خواری دولتی، بحرانی‌تر از امسال پیش‌بینی کرده و با طعنه به بلاهت رئیسی می‌نویسد:

«سال ۱۴۰۱ را باید سال مشکلات فزاینده برای اقشار محروم جامعه دانست... فروش روزانه ۱.۳۰۰.۰۰۰ بشکه نفت توسط بخش خصوصی در کنار فروش۱.۴۰۰.۰۰۰بشکه توسط دولت، اهرم دیگری برای افزودن بر فاصله طبقاتی میان ثروتمندان و اقشار ضعیف جامعه است».



نظام ولایت فقیه اکنون ترکیبی از الیگارشی سیاسی و مافیای اقتصادی است که در یک شبکهٔ فاسد همدیگر را کامل می‌کنند. در این شبکهٔ رانت‌خوار و رانت‌زی، هیچ برون‌رفتی برای پاسخ به بحرانهای سیاسی و اقتصادی وجود ندارد. نخست به این دلیل که تمام بحرانهای فعلیِ ایران ریشهٔ سیاسی میان مردم و حاکمیت دارند و سپس از آن روی که اقتصاد در این نظام هیچ معنایی جز عرصهٔ چپاول هر چه بیشتر برای تأمین احتیاجات حفظ نظام نداشته و ندارد. بنابراین هیچ چشم‌انداز پایانی بر گسترهٔ فقر، سقوط ارزش پول، هیولای گرانی و تشدید بحران معیشت وجود نخواهد داشت.

همهٔ عوامل فوق فقط یک برون‌رفت کارا را نشانی می‌دهند و آن رفتن سراغ اصل نظام و برداشتن این مانع اصلی.