به‌رغم هشدارهای مکرر پزشکان و کارشناسان نسبت به پیک‌های جدید کرونا در هفته‌ها و ماه‌های آتی، رئیس‌جمهور رژیم در جلسهٔ هیأت دولت ـ‌که ۱۲شهریور ۹۹ از شبکهٴ خبر رژیم پخش شدـ اعلام کرد «از شنبه پانزدهم شهریورماه مراسم سال تحصیلی آغاز می‌شود.» وی برای توجیه این اقدام پیشدستی کرد که: «فاصله‌یی بین جان و یادگیری و آموزش وجود ندارد هم می‌شود درس خواند هم می‌شود مراتب تحصیلی را ادامه داد».



بی‌تدبیری نیست؛ قتل عمد است
بی‌تردید فرستادن دانش‌آموزان به مدارس اقدامی به‌شدت پر ریسک و ضدانسانی است که نه فقط دانش‌آموزان بلکه جان خانواده‌های آنان را نیز به مخاطره خواهد افکند. زیرا به‌فرض هم که در داخل مدارس تمامی ضوابط بهداشتی رعایت شود، هیچ تضمینی جهت سلامت مسیر رفت‌ و آمد به مدرسه وجود ندارد.

علیرضا زالی رئیس ستاد مقابله با کرونا در تهران با یادآوری افزایش امکان ابتلاء به ویروس در ترددات به مدرسه، نسبت به بازگشایی مدارس ابراز نگرانی کرد و گفت: «یکی از دلایلی که نگرانی بازگشایی مدارس را دوچندان می‌کند، افزایش استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی است.» (سایت قطره، ۱۲شهریور۹۹).

وی در اظهارنظر دیگری نسبت به انتقال ویروس توسط دانش‌آموزان هشدار داد:

«مطالعات اخیر نشان داده است که دانش‌آموزان می‌توانند تا سه هفته ناقلان و حاملان ویروس باشند و در کشورهایی که بازگشایی مدارس اتفاق افتاده است در برخی موارد مشاهده تا سه هفته دانش‌آموزان به‌رغم فقدان علائم و علائم خفیف حامل ویروس بوده و می‌توانند آن را به افراد مسن و خانواده منتقل کنند» (ایلنا. - ۱۰شهریور ۹۹).



«عبدالرضا مصری عضو مجلس ارتجاع نیز هراسان از عواقب بازگشایی این اقدام را قتل عمد خواند و گفت:

«تا حصول اطمینان از سلامتی مردم نباید در بازگشایی مدارس عجله کنیم. اگر عجله کنیم و بچه‌های مردم گرفتار کرونا شدند، من این را بی‌تدبیری نمی‌دانم و اعتقادم این است که آگاهانه و عامدانه باعث قتل می‌شویم ».



درخواست مشارکت خانواده‌ها در قتل فرزندان خود
با این وجود روحانی در راستای اجرای تاکتیک «کلان تلفات و سپر انسانی در برابر سرنگونی و قیام» و در توافق با خامنه‌ای بر این خواست اصرار می‌ورزد. وی با بی‌تفاوتی نسبت به پیک‌های جدید کرونا که می‌تواند به‌خاطر بازگشایی مدارس بروز کند، با صراحت بر «اولویت آموزش حضوری» تأکید کرد؛ اما برای پاک کردن دست رژیم از این جنایت، تلاش کرد پای اولیاء دانش‌آموزان را به میان بکشد. شیخ مکار دجالانه خواستار مشارکت خانواده‌ها در امر بازگشایی مدارس شد تا در صورت بروز پیک‌های جدید کرونا، گناه و مسئولیت را به گردن آنها بیاندازد و دست رژیم را از این جنایت پاک کند.

«من از خانواده‌های عزیز می‌خواهم که آنها هم مشارکت کنند بدون مشارکت آنها امکان‌پذیر نیست یک دستورالعملی است که فرزند عزیز ما از خانه که می‌خواهد حرکت کند اون دستورالعمل را باید مراعات بکند در مسیر راه باید مراعات کند اگر در سرویس است باید مراعات بکند تا دم درب مدرسه تو مدرسه باید مراعات کنند و وقتی هم که خارج می‌شود باز هم باید مراعات کند تا به خانه برسد پس هم خانواده‌ها هم معلمین و همه آنهایی که می‌توانند در این زمینه یاری کنند و کمک کنند باید دست به دست هم بدهیم».



پیش‌تر نیز میرزایی وزیر آموزش و پرورش رژیم مزورانه سلامت دانش‌آموزان را یک «وظیفهٔ مشترک» خوانده و خواستار «همراهی» خانواد‌ه‌ها شده بود:

«البته مسئولیت سلامت بین آموزش و پرورش و خانواده‌ها مشترک است و سعی می‌کنیم در محیط مدرسه محیط سالمی را در اختیار دانش‌آموزان قرار دهیم و خانواده‌ها باید ما را در این مسیر همراهی کنند» (تسنیم - ۱۰اردیبهشت).

«ربیعی سخنگوی دولت نیز در اثبات همراهی با روحانی بر «اولویت آموزش حضوری» تأکید کرد:

«بنا بر سیاست‌های آموزشی اساس و اولویت با آموزش حضوری است و هیچ چیز جای آموزش حضوری را نمی‌تواند بگیرد و این روش جایگزین ندارد (ایرنا - ۱۱شهریور ۹۹).



ریسک بر روی جان دانش‌آموزان بهای درماندگی نظام
اصرار سردمداران نظام به بازگشایی مدارس آن‌هم در شرایطی که اکثریت استانهای کشور و شهرهای تابعهٔ آنها در وضعیت قرمز قرار گرفته‌اند، یک اقدام جنایتکارانه است که نشان می‌دهد جان کودکان هیچ ارزشی برای آنها ندارد. رژیم بر‌خلاف اغلب کشورها که با تهیه رایگان تجهیزات کار آموزش را در منازل دانش‌آموزان پی گرفته‌اند، حاضر نیست هیچ قیمتی بپردازد؛ و در عوض همان‌گونه که در جریان جنگ ضدمیهنی با عراق از دانش‌آموزان به‌عنوان «سرباز یک بار مصرف» استفاده کرده و آنها را با قساوت تمام به روی میدانهای مینمی‌فرستادند، اکنون نیز مصمم است بر روی جان کودکان دانش‌آموز ریسک کند و بار دیگر آنان را به میدان مین کرونا بفرستند.

سیاستی که البته برای رژیم آینده خطرناکی را در پی خواهد داشت و این جنایتها نهایتاً طناب دار خودش خواهد شد.