برنامة «هماورد» گفتگویی است با برادر مجاهد خلق مهدی خدایی صفت از مسئولان سازمان مجاهدین خلق ایران. در سومین قسمت از این سلسله برنامه، تحولات عمده در آخرین روزهای منتهی به انقلاب ضد سلطنتی مورد بحث و گفتگو قرار گرفته است.
نتیجه کنفرانس گوادلوپ
در کنفرانس گوادلوپ سران 4 کشور بخصوص آمریکا پذیرفتند که شاه برود و صحنه را دراختیار خمینی بگذارند. در این میان خمینی مرتب توسط ژیسکاردستن این پیام را می‌داد: «به من اطلاع دادند كه یك كودتای نظامی در شرف تكوین است… من كودتا را نه به صلاح ملت می‌دانم و نه به صلاح آمریكا. خوف آن دارم كه اگر كودتای نظامی بشود، انفجاری بشود كه در ایران كسی نتواند جلو آن را بگیرد. من به شما توصیه می‌كنم از كودتا جلوگیری كنید». آمریکا هم ژنرال هویزر را برای کنترل ارتش به ایران فرستاد .
26 دی
شاه و فرح با چشمان اشكبار ایران را ترك كردند و عازم مصر شدند. محمد رضا شاه قبل از حركت، از ارتشبد قره‌باغی، رئیس ستاد ارتش، خواست كه سران ارتش را از دست زدن به كودتا باز دارد. با خروج شاه، انفجاری از شادی در ایران رخ داد. مجسمة محمد رضا شاه در بسیاری از شهرها پایین كشیده شد. مردم در سراسر ایران جشن و شادی برپا كردند و طعم شیرین پیروزی را با تمام وجود چشیدند. لازم به یادآوری است كه چند هفته قبل از رفتن شاه و همزمان با روی كار آمدن بختیار، اعتصاب 61روزة مطبوعات به‌پایان رسیده بود و روزنامه‌ها اكنون واقعاً خواندنی بود.
بهمن سركش57
از روز 19بهمن راهپیمایی‌ها و تظاهرات در تهران و شهرستانها فضا را ملتهب كرده بود. ‌در همین روز در منطقة فرح‌آباد تا تهران‌نو درگیریهایی بین گارد جاویدان و همافران رخ داده بود.
روز جمعه 20 بهمن جرقة اصلی انفجار در مركز فرماندهی نیروی هوایی (پایگاه دوشان‌تپه) زده شد. پرسنل نیروی هوایی با مشاهدة فیلم مراسم بازگشت خمینی به ابراز احساسات پرداختند. سپس لشكر گارد برای خاموش‌كردن آنها وارد عمل شد. تیراندازی شدید بود. گفته می‌شود به كمك یك سرباز گارد كه علیه فرمانده خود شورش كرده بود، انبار تسلیحات و مهمات گشوده شد. پرسنل هوایی مسلح شدند و درگیری با گارد شاهنشاهی گسترش یافت.
روز 21 بهمن مردم با شنیدن این خبر از هر جای تهران به سوی نیروی هوایی در فرح‌آباد سرازیر شدند و به حمایت از پرسنل هوایی پرداختند. ظهر همین روز در تهران‌نو، مردم سه تانك لشكر گارد را به تصرف درآوردند. نبردهای خونین در خیابانها لحظه به لحظه گسترش می‌یافت. فرمانداری نظامی تهران از بعدازظهر 21بهمن مقررات منع عبور و مرور اعلام كرد. اما هیچ‌كس به آن وقعی نگذاشت.
شامگاه 21بهمن فرمانداری نظامی تهران طی اعلامیه‌یی از نیروهای خود خواست خیابانها را ترك كنند و به یكانهای خود مراجعت نمایند. در بسیاری از قرارگاهها سربازان سلاح‌های خود را رها كرده از دیوارها گریختند. پادگان جمشیدیه به دست مردم سقوط كرد و عده‌یی از مقام‌های زندانی رژیم شاه از آن‌جا فرار كردند. اكنون گروههای مختلف مردم درحالی‌كه نیروهای سازمان مجاهدین خلق ایران و چریكهای فدایی خلق ایران در میانشان بودند، دژها و مراكز قدرت نظامی و پلیسی محمد رضا شاه را یكی بعد از دیگری تسخیر می‌كردند. ادارة تسلیحات ارتش به دست مردم فتح شد و در انبارهای اسلحه به روی آنها گشوده گردید. كلانتریها یكی پس از دیگری سقوط كردند. خیابانها به‌سرعت توسط مردم سنگربندی شد. ستاد نیروی هوایی نیز در 21بهمن سقوط كرد و همافران گارد سلطنتی را مورد تهاجم قرار دادند.
22بهمن
تهران در آتش و شور و خون می‌سوخت. مركز شهربانی كل به دست مردم به آتش كشیده شد. پادگان عباس‌آباد بدون مقاومت تسلیم شد. ‌نمایندگان مجلس شورا و سنا اعلام وفاداری كردند. مجلس سنا طی اطلاعیه‌یی انحلال خود را اعلام كرد. شورای فرماندهان ارتش به ریاست ارتشبد قره‌باغی جلسه‌یی تشكیل داد و شركت‌كنندگان پس از بررسی اوضاع بحرانی ارتش، شهربانی و ساواك، اعلام بی‌طرفی كردند. در ساعت ۱۰ و نیم بامداد روز 22بهمن، شورایعالی ارتش كه تمامی قوای نظامی، انتظامی و امنیتی را دربرمی‌گرفت، با فرمان بازگشت نیروها به پادگانها اعلام بی‌طرفی كرد. این اعلامیه كه در ساعت یك بعد ازظهر از رادیو ایران پخش شد، موجب فروكش كردن درگیریها شد. آخوندها و نمایندگان آنها نیز طی پیام‌هایی دعوت به‌آرامش كردند.
روز 22بهمن، تاریخ ایران ورق خورد و دوران نوینی آغاز شد. مردم ایران چون تنی واحد قیام كردند. عشق و همبستگی در همه‌جا موج می‌زد.
اما برای خمینی و آخوندهایش كه اكنون مشروعیت یك انقلاب مردمی را ربوده و قدرت مذهبی، سیاسی، اقتصادی و نظامی را یكجا به چنگ آورده بود، همه چیز معنای دیگری داشت.