روز سه‌شنبه ۲۶مهر، رژیم ضدبشری بار دیگر زندانیان بی‌دفاع یک زندان را آماج حملات گارد ضدشورش قرار داد؛ این بار هدف زندان تهران بزرگ (فشافویه) بود و مزدوران تیپ ۵ این زندان را مورد حمله قرار دادند و به‌تخریب وسایل زندانیان و شکستن تلویزیونها پرداختند و زندانیانی را که به‌این حمله معترض بودند زیر ضرب و شتم گرفتند و آنها را به‌کشتن از طریق گاز و خفگی تهدید کردند. این چهارمین حمله به‌زندانیان طی کمتر از ۱۰روز گذشته است.

اولین حمله روز ۱۷مهر، دژخیمان خامنه‌ای، زندانیان زندان لاکان رشت را مورد حمله قرار دادند، زندان را به‌آتش کشیدند و دهها تن از زندانیان را با تیر مستقیم یا با شلیک گاز اشک‌آور کشتند و صدها تن را مجروح و مصدوم کردند. اما رژیم از ارائهٔ هر گونه آماری خودداری کرده و تنها به‌کشته شدن «چند تن» اشاره نموده است.

دومین حمله که از فاجعهٔ زندان رشت، گسترده‌تر و فجیع‌تر بود، در شبانگاه شنبه ۲۳مهر با حمله به‌زندان اوین به‌وقوع پیوست؛ شکنجه‌گاهی که در تمام دنیا، به‌عنوان بدنام‌ترین زندان معروفیت دارد. در جریان این حمله که با به‌آتش کشیدن یکی از بندها همراه بود دژخیمان و وحوش گارد ویژه وحشیگری و جنایت علیه زندانیان بی‌دفاع را از حد گذراندند و دهها تن را به فجیع‌ترین شکلی کشته و مجروح کردند و پس ار آن نیز زندانیان سیاسی را به‌زندانهای نامعلوم دیگر منتقل کرده‌اند تا دست بازتری در جنایت علیه آنها داشته باشد. آماری که رژیم تاکنون از شمار جان‌باختگان اوین اعلام کرده تنها ۸نفر است، اما آمار واقعی به‌مراتب بیشتر است.

سومین حمله روز ۲۵مهر در زندان قزل‌حصار کرج که بزرگترین زندان ایران است، صورت گرفت. از صبح صدای آژیر شنیده می‌شد و بیش از ۵۰تن از مزدوران گارد ویژه مسلح روی بام زندان مستقر شده و سلاحهایشان را رو به‌زندانیان گرفته بودند. رئیس زندان هم روی پشت‌بام رفته و شلیک هوایی می‌کرد.

و چهارمین حمله به‌زندان تهران بزرگ معروف به فشافویه، تردیدی باقی نمی‌گذارد که حمله به‌زندانها و کشتار زندانیان خطی است که رژیم به‌مثابه بخشی از طراحی سرکوب قیام دنبال می‌کند.

اما در مقابل آن مردم و مقاومت ایران نیز دست به کار شده و این میدان را هم به عرصه‌یی دیگر و فرازی دیگر از شورش و قیام تبدیل کرده‌اند.

اگر حرکت مردم تهران از اقصی نقاط شهر به‌جانب زندان اوین در شبانگاه ۲۳مهر و تجمع و تظاهرات خانواده‌ها پشت دیوارهای اوین نبود، چه بسا رژیم جلادان کشتار و جنایت را به‌سایر بندها گسترش می‌داد. اما شورشی که در آن شب در تهران رخ داد بدون شک اوج دیگری برای قیام بود.

درود به بستگان زندانیان که به‌رغم رفتار وحشیانه دژخیمان و نیروهای سرکوبگر، ۴شبانه روز است که جلو زندان اوین تجمع و تحصن کرده‌اند و خواستار روشن شدن سرنوشت فرزندان خود شده‌اند. ایرانیان شریف و آزاده در کشورهای مختلف جهان نیز قرار است به‌همین منظور در کشورهای مختلف جهان دست به‌تحصن بزنند و افکار عمومی و مجامع مدافع حقوق بشر را در برابر جنایات رژیم در زندانها با هدف سرکوب قیام مردم ایران برانگیزند.

هم‌چنین درود به هموطنان آزاده و اشرف‌نشانی که در همان شب حمله به زندان اوین در نیمه‌شب در ۱۳شهر بزرگ اروپایی خواب و آرام را برخود روا نداشته و در مقابل وزارت خارجه‌های این کشورها یا در برابر سفارتخانه‌های رژیم و دیگر مراکز فریاد «اوین در آتش» سردادند تا در آن شنبه شب تعطیلی شهرها و حکومتهای مماشات‌زده را بیدار کنند و تا آنجا که می‌توانند در مقابل نیرنگ سرکوبگرانه و جنایتکارانه رژیم مانع ایجاد کنند.

و قبل از همه درود به زندانیان مقاومی که با الهام از پایداری تاریخی و حماسی زندانیان سیاسی مجاهد و مبارز در طی چهار دهه در همین اوین خونین و در دیگر زندانها، به مقاومت برخاستند و با خروش و شورشی دیگر صدای خود را به بیرون از زندان هم رساندند.

حملات وحشیانه و پی‌درپی به زندانها باز هم نشان داد که دشمن ضدبشری یعنی استبداد دینی حاکم بر ایران در جنایت و نیرنگ روی دست تمامی دیکتاتورها بلند شده و به هر ترفند و جنایتی برای فرار از مهلکه قیام و سرنگونی دست می‌زند. اما در مقابل آن ملت و مقاومتی استوار با چهار دهه پایداری سازش ناپذیر قرار دارد که نیرنگهایش را درهم می‌شکند. همین پایداری و تسلیم‌ناپذیری و پرداخت قیمت خونین برای نیل به آزادی است که سرنگونی دشمن و پیروزی انقلاب دمکراتیک مردم ایران را تضمین می‌کند.