دو مشخصهٔ کنونی
«شکست همه‌جانبه» و «بن‌بست لاعلاج»، دو مشخصهٔ کنونی مختصات حاکمیت و دولت جمهوری اسلامی است. این دو مشخصه را هر دو باند حکومتی با انواع اتوار و گفتار و نوشتار برملا می‌کنند. عاملی که این دو باند را در مقابل بحران موجودیت نظام به بن‌بست رسانده است، گسترش مقاومت و پایداری در جبهه ضد ولایت فقیه به وسعت تمامی ایران است.

بروز این مختصات را این روزها در رسانه‌های حکومتی بیش از گذشته شاهدیم. این رسانه‌ها بدین‌گونه برآوردی از وضعیت هر دو باند رژیم را در مقابل رأی و نظر مردم به نمایش می‌گذارند. هر چه هم به نمایش انتخاباتی ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰ نزدیک می‌شویم، طرفین جزئیات بیشتری را از وجوه «شکست همه‌جانبه» و «بن‌بست لاعلاج» را برملا می‌کنند.



سنجش تحریم کل نظام از جانب مردم
روزنامه آفتاب یزد در شماره ۳۰مرداد۹۹ به بررسی آخرین وضعیت دو باند اصول‌گرا و اصلاح‌طلب در ارتباط با رأی و نظر مردم پرداخته است. در این بررسی، گویی دارد میزان شکست هر دو باند را به‌دلیل طرد شدن کل نظام از جانب مردم می‌سنجد:

«جریان اصول‌گرا شرایط موجود را این‌گونه درک می‌کند که مردم از اصلاح‌طلبان بریده‌اند و حالا به آغوش اصول‌گرایان خواهند رفت! همان‌قدر که افول اصلاح‌طلبان یک واقعیت است، درک این‌که مردم به سمت اصول‌گرایان رفته‌اند، اشتباهی محض است»!

شاخص این طردشدگی و تحریم رژیم را هم خودشان خوب می‌دانند. معلوم است که مردم ایران زخمی کاری بر پیکر حاکمیت و دولت آخوندی نهاده‌اند. نکته قابل توجه در این آدرس‌دهی این است که در بازهٔ زمانی دو نمایش انتخابات، بیشترین تحریم و طرد رژیم از جانب مردم صورت گرفته است:

«نفر اول انتخابات تهران در سال۹۸ با نفر سی‌ام انتخابات ۹۴ تقریباً رأی مشابهی را به‌دست آورد». (همان)



سه ضلع یک مثلث بن‌بست
انقباض و انحصارطلبی و ضددمکراسی از وجوه بارز و همیشگی نظام ولایت فقیه بوده است. این وجوه سه‌گانه به‌مثابه سه ضلع مثلث بن‌بست، از خمینی تا خامنه‌ای بدون هیچ وقفه‌یی در درون و برون حاکمیت ادامه داشته است؛ تنها عامل و ابزار حفظ این مثلث هم جنایت پشت جنایت بوده است؛ چرا که خروج از این مثلث بن‌بست، به نفی ولایت فقیه راه می‌برد و راهگشایی به جانب اصلاحات واقعی خواهد بود. از این رو شاهد بوده‌ایم که هر مانور تحمیلی هم تحت عنوان اصلاحات راه انداختند، چند صباحی نکشید که درش را گل گرفتند و به اصل تغییرناپذیر در درون همان مثلث بن‌بست بازگشتند. وضعیت این روزهای هر دو باند نظام ولایی هم، عمامه و سر کوبیدن بر دیواره‌های این مثلث بن‌بست با اعتراف به دروغ بودن تمام صندوق‌های رأی است. دقت کنید:

«جریان اصول‌گرا دایره را چنان تنگ کرده است که اساساً جز خودشان گروه یا فرد دیگری شانس قرار گرفتن در دایره قدرت ندارد و تلاش می‌کنند القا کنند مردم کاره‌یی نیستند و صندوق رأی نمی‌تواند خواسته‌ها و اصلاحات مورد نظر مردم را پیگیری کند». (همان)



آدرس شکست قاطع هر دو باند
در حالی که واقعیت طی ۴۱سال گذشته این بوده و هست که نفی رأی و نظر مردم، از ماهیت ضد آزادی و ضددمکراسی اصل ولایت فقیه ناشی می‌شود،

در حالی که مردم ایران، ضدبشر بودن اصل ولایت فقیه را با جان و مال و زندگی و عمر خود حس و لمس نموده‌اند، رسانهٔ حکومتی برای شاهد آوردن تحریم رژیم توسط مردم، آدرس را وارونه می‌کند تا بگوید «به مردم القا می‌کنند که رأی آنها تأثیری ندارد»؛ و در ادامه اعتراف می‌کند که مردم از هر دو باند و جریان درون حاکمیت آخوندی قاطعانه عبور نموده‌اند:

«اصولگرایان توانستند این موضوع را به مردم القا کنند که رأی آنها تأثیری ندارد و نمی‌تواند در تغییرات در روش‌های حکمرانی مؤثر باشد. مردمی که از بی‌تأثیری رأی خود ناامید شده‌اند (تنها) از یک جریان سیاسی عبور نکرده‌اند». (همان)



پرکاربردترین ترم سیاسی یک تومور
اکنون اصل ولایت فقیه بدل به بزرگ‌ترین مشکل خود نظام شده است. آثار این تومور لاعلاج در یک سال گذشته بارها بین خودی‌های نظام به اشکال مختلف اعتراف شده و بیان می‌شود. در یک سال گذشته عبارت «قدرت پنهان و سایه» از پرکاربردترین اصطلاحات فنی یا ترم‌های سیاسیِ رسانه‌های حکومتی در اعتراف به مثلث بن‌بست «انقباض و انحصارطلبی و ضددمکراسی» بوده است. اکنون نیز «شکست همه‌جانبه» در برابر مردم و «بن‌بست لاعلاجِ» هر دو باند نظام، آدرس اصل ولایت فقیه و شخص ولی‌فقیه را می‌دهند:

«اعمال قدرتهای پنهان و سایه را شاهد بوده‌ایم که با مانع‌تراشی‌هایی جلوی اعمال قدرت مردمی را گرفته‌اند».



جبهه‌یی به وسعت ایران
تمام مسیر پیموده شده با رنج و خون مردم و مقاومت ایران که توانسته حاکمیت و دولت جمهوری اسلامی آخوندی را به چنین «بن‌بست لاعلاج» بکشاند، اکنون بدل به جرسی شده است که فریاد برمی‌دارد: هر چه گسترده‌تر باد مقاومت و پایداری در جبهه ضد ولایت فقیه به وسعت تمامی ایران...