خامنه‌ای روز سه‌شنبه ۲۳فروردین تقریباً تمامی ایادی و مهره‌های نظامش را نزد خود جمع کرد تا به‌ آنها امید و انگیزه تزریق کند. خلیفهٔ مفلوک ارتجاع که به‌طور مذبوحانه و رقت‌باری تلاش می‌کرد رژیمش را رو‌به‌راه جلوه دهد، تا آنجا پیش رفت که گفت: «دست‌آوردها و موارد متعدّد دیگری که وجود دارد... جمهوری اسلامی را به‌ یک نمونه‌ٔ جذّاب برای بسیاری از ملّتها تبدیل کرده».

ولی‌فقیه ارتجاع هم‌چنین تلاش بسیار کرد که به‌ ایادی رژیمش بقبولاند که نظام دچار هیچ بن‌بستی نیست و اگر آنها بن‌بست می‌بینند، این تنها یک احساس است که آنها را هم «دشمنان القا می‌کنند این معنا را» وی سپس برای محکم‌کاری تأکید کرد: «با این همه تجربهٔ موفّقی که ما در بخش‌های مختلف داریم، واقعاً هم جفای به‌ مردم است، هم جفای به‌ کشور است، هم جفای به انقلاب است، اگر امروز کسی بخواهد مردم را ناامید کند و احساس بن‌بست را به‌ مردم القا کند».

ولی‌فقیه ارتجاع بدون آن‌که روشن کند چه دست‌آوردهایی ملت‌ها را مجذوب و شیدای نظام کرده، اما به‌کرات به «انفعال» مسئولان نظام اشاره نمود و آنها را از «روحیه ضعیف، خود را ناتوان پنداشتن، ناتوان‌پنداری خود، این‌که احساس کنند که دیگر نمی‌توانند، احساس بن‌بست در امور، احساس عدم امکان فرج» برحذر داشت و به‌ آنها هشدار داد: «برای مسئول یک مجموعه واقعاً سم است که احساس بن‌بست کند».

خلیفهٔ ارتجاع به‌ این سؤال جواب نداد که اگر واقعاً بن‌بستی در کار نیست، دشمن چگونه و با چه جادویی می‌تواند این احساس را، آن هم به «مسئولان نظام» القا کند؟!

با این‌همه خامنه‌ای یک جا ناگزیر اذعان کرد «البتّه ما در برخی از موارد شاخص‌هایمان منفی است؛ در زمینهٔ اقتصادی، شاخص‌ها شاخص‌های خوبی نیست؛ این را همه قبول داریم». اما در همین مورد هم بلافاصله اضافه کرد: «فقط مسأله اقتصاد که شاخص اقتدار و پیشرفت و موفّقیّت نیست، شاخص‌های دیگری هم وجود دارد، آن شاخص‌ها را هم باید دید».

وی در جای دیگری از صحبتش برای دلداری دادن به‌ ایادی خود گفت: «نظام از مشکلات زیادی عبور کرده و از این مرحله هم عبور خواهد کرد».

اگر چه خامنه‌ای نگفت چطور می‌خواهد از این مرحله عبور کند و رهنمودی مادی هم برای حل مشکلات ارائه نکرد و اگر چه نتوانست روشن کند شاخص‌های «اقتدار و پیشرفت و موفقیت» نظام کدام‌اند؟ اما در ارائهٔ تصویر نسبتاً روشنی از درون نظام و فضای تیره و تار ایادی و کارگزاران رژیم کاملاً موفق بود و در همین رابطه ده‌ها بار کلمات «یأس»، «ناامیدی»، «انفعال»، «احساس بن‌بست» و امثالهم را تکرار کرد.

خامنه‌ای در مورد مذاکرات برجام و مسألهٔ اتمی هم سخن گفت و با دوگانه‌گویی و پرهیز از هر گونه اظهارنظر مستقیم، بن‌بست خود در این زمینه را هم به‌نمایش گذاشت. او از جمله گفت: «ممکن است مذاکرات به‌ جاهایی برسد، جاهای مثبتی، جاهای نیمه‌مثبتی، منفی‌ای، هر چه بشود شما کار خودتان را بکنید، متوقّف نکنید کارتان را به‌ آنها».

جالب است که خامنه‌ای علاوه بر سخنرانی خود، روز سه‌شنبه در توئیت خود نوشت: «در مذاکرات هسته‌ای، کار به‌گونه خوبی پیش می‌رود» و تحلیل‌گران بسیاری آن را به‌معنی موافقت خامنه‌ای با توافق تلقی کردند، اما خامنه‌ای بلافاصله حرفش را پس گرفت و در اصلاحیه‌ای نوشت: بحمدالله دیپلماسی کشور در جهت خوبی حرکت می‌کند».

وی به‌ این ترتیب بن‌بست خود در مذاکرات هسته‌یی را دوقبضه کرد.

طنز تلخ و دردناک ولی‌فقیه درماندهٔ ارتجاع، به‌رغم همهٔ تلاش و تقلایش در انکار بن‌بست، این است که خود او بیش از هر کس بن‌بست و بی‌راه‌حلی نظام را عیان کرد و بحران‌زدگی نظامش را در معرض دید همگان قرار داد.