مجاهدین و اقتدا به الگوی علی(ع) در زمینهٌ رویکرد مجاهدین به نهج‌البلاغه و رواج این کتاب به‌مساعی این سازمان، آن ‌چه را که حتماً باید مورد توجه قرار داد این تمایز حساس است که پرداختن سازمان مجاهدین به قرآن یا نهج‌البلاغه به انگیزه‌های به‌اصطلاح دانشمندانه و فعالیتهای تخصصی در زمینهٌ دین نبوده است بلکه به‌خاطر ضرورتهای یک مبارزه که این یگانه جریان موحد انقلابی را نیازمندانه بر آستان علی(ع) سمت می‌داده تا به‌آن حضرت سر‌فرود آورند و با آموختن و انگیزه‌گرفتن از اندیشه، سنت و روش مبارزاتی و رهبری امیر‌المؤمنان علی(ع)، مبارزات خود در برابر شاه و ارتجاع دینی را سامان ببخشند، آموختن از پیشوایی که مبارزاتش طی تاریخ پیدایش اسلام، در موضع رهبری اسلام انقلابی و به‌خصوص دوران چندسالهٌ زمامداریش در برابر موجودیتها و قدرتهای مرتجع و منحرف موسوم به‌مسلمان، امتداد و ترجمان یگانه و بی‌بدیلی بوده از بینات قرآن و تعالیم محمد(ص). این حقیقت نه یک ویژگی تصادفی مجاهدین است و نه‌تنها در مورد قرآن و نهج‌البلاغه صدق می‌کند. بلکه همان‌طور که بر جریان پیشرفت در علوم تجربی هم صادق است، تنها آن‌دسته از دانشمندان و پژوهشگران به دانستنیهای تازه و شگرفی دست پیدا می‌کنند که با علوم مربوطه سروکار عملی فعال داشته و به پرسشهای تازه‌یی راه می‌برند و آن‌گاه طی تحقیق و پژوهش جدید به قانونمندیهای جدید علوم راه می‌برند. در مثال نهج‌البلاغه نیز همین قانون صادق است. نهج‌البلاغه جز سخنان و آثار یک پیشتاز مبارزهٌ عقیدتی، یعنی علی(ع) نیست. ماهیت آثار علی(ع)، درسها و تجارب یک عمر مجاهدت، رهبری و زمامداری امر مبارزه با مشرکان و منحرفان و دکانداران دین بوده است. اگر این آثار را برخلاف ماهیتش به چشم مواعظ و نصایحی برای انزوا‌گزیدگان محراب و ورد‌خوانی خرقه‌پوشان بنگریم، به ماهیتش پشت کرده‌ایم و لاجرم هرچه‌بیشتر در این وادی به کنکاش این آثار بنشینیم، تنها و تنها از ماهیتشان دورتر و بیگانه‌تر خواهیم شد.
راز تأثیر ژرف و گستردهٌ مجاهدین بر نسل آگاه معاصر، نسل تشنهٌ پیامهایی که مگر در نهج‌البلاغه علی(ع) بتوان سراغ گرفت، معجزه‌یی نبوده و نیست جز همین قانون یاد‌شده. نمونه‌های این حقیقت را در ادامهٌ همین مبحث خواهیم دید که مثلاً در مورد خطبهٌ «جهاد» چگونه مجاهدین پیامهای انگیزه‌ساز می‌گرفتند و حال آن‌که فقیهان، آنان که در دوران غیبت امام‌زمان(عج) اساساً منکر جهاد هستند، این خطبه را اندر‌احوال مجاهدان و شهیدان گذشتهٌ بدر و احد و کربلا و… صادق می‌یابند!
دستاوردها از پیامهای علی(ع) بنیانگذاران سازمان مجاهدین که از آغاز بر تعیین هویت ایدئولوژیک و روشن‌کردن استراتژی مبارزاتی سازمان تأکید بسیاری داشته‌اند، تحقیق و تدقیق در اسناد مربوطه، به‌خصوص قرآن و نهج‌البلاغه را در دستور روز قرار داده و تفاسیر سازمان در مورد کل نهج‌البلاغه(5) را کامل و مکتوب کرده بودند. یکی از دست‌اندرکاران این امر، مجاهد بزرگوار و شهید، مصطفی جوان‌خوشدل بود. سازمان هنوز فرصت انتشار بیرونی این مجموعه و رسانیدنش به‌دست هواداران و علاقمندان را به‌دست نیاورده، با ضربهٌ سال50 مواجه شد و تمام این اسناد به‌دست ساواک شاه افتاد، جز بخشهای پراکنده‌یی مانند «خطبهٌ جهاد» که پلی‌کپی و توزیع شد و بارها توسط هواداران در ایران و خارج کشور تکثیر و تجدید چاپ شده است. از تفاسیر قرآن سازمان نیز جز چند بخش، شامل تفسیر سوره‌های محمد(ص)، توبه و انفال، به‌بیرون نرسید.....