Nie krokodyluj! O drodze Ludwika Zamenhofa do języka esperanto Autor: Agnieszka Frączek wydawca: Literatura wiek: 10+     „W wielokulturowym Białymstoku, gdzie urodził się i mieszkał mały Ludwik, panował niezły językowy galimatias. Zafascynowany mieszanką języków i biblijną opowieścią o wieży Babel chłopiec wymarzył sobie język, którym posługiwaliby się ludzie na całym świecie. Tak powstało esperanto”   Urodzony w Białymstoku, będącym wówczas częścią Imperium Rosyjskiego, Zamenhof był głęboko dotknięty podziałami etnicznymi i językowymi, które zaobserwował w swoim rodzinnym mieście, co zainspirowało go do opracowania języka, który będzie promował pokój i zrozumienie między ludźmi o różnym pochodzeniu.   Esperanto, które Zamenhof wprowadził w 1887 roku, zostało zaprojektowane tak, aby było łatwe do nauczenia się i neutralne kulturowo, czerpiąc ze słownictwa i elementów gramatycznych z różnych języków europejskich. Zamenhof wierzył, że esperanto może służyć jako uniwersalny drugi język, ułatwiający komunikację i sprzyjający harmonii między ludźmi z różnych krajów i kultur.   Chociaż esperanto nie stało się globalnym lingua franca, jak przewidywał Zamenhof, przyciągnęło oddaną społeczność użytkowników na całym świecie i nadal jest wykorzystywane do komunikacji, wymiany kulturalnej i przyjaźni ponad granicami. Stworzenie esperanta przez Zamenhofa przyniosło mu uznanie jako pioniera w dziedzinie języków sztucznych i co roku 15 grudnia, w dniu jego urodzin, jest obchodzony przez esperantystów na całym świecie jako Dzień Zamenhofa.