باند مغلوب نظام با مشخص‌شدن نتایج انتخابات آمریکا، هم‌چنان در رویای برگشت برجام در هم شکسته با همان ماهیت ۲۰۱۵ و مشخصاً برداشته شدن تحریم‌ها به سر می‌برد. یک قلم در نظر گرفتن فروش ۲میلیون و ۳۰۰هزار بشکه نفت در روز در بودجه ۱۴۰۰عمق این توهم را نشان می‌دهد توهمی که جدا از حملات عناصر باند مقابل، خودی‌های باند روحانی نیز آن را با طعنه و کنایه و حتی تمسخر زیر ضرب گرفته‌اند.

اما مهمتر از همه خامنه‌ای بود که با ترسیم یک چشم‌انداز تاریک برای نظامش گفت: «به وعده‌های این و آن اعتماد نکنید». او اگر چه اعتراف کرد که رژیمش برای نجات از خفگی اقتصادها و بحرانهای مرگبار به‌شدت نیاز دارد که یک ساعت بعد تحریم‌ها لغو شود اما آن را ناممکن دانست و صحبت از «خنثی‌سازی تحریم‌ها»! کرد.

«بیش از آن که به فکر رفع تحریم باشیم بر خنثی کردن آن تمرکز کنیم... البته نمی‌گوییم دنبال رفع تحریم نباشیم، چرا که اگر بتوان تحریم را رفع کرد، حتی یک ساعت هم نباید تأخیر کنیم، اگر چه اکنون چهار سال است که تأخیر شده و از سال۹۵ که بنا بود همه تحریم‌ها یک‌باره برداشته شود، تا امروز نه تنها تحریم‌ها برداشته نشد بلکه زیادتر هم شد» (دنیای اقتصاد. ۲۶آذر۹۹).



حل مشکلات با آمریکا؛ یک آرزو یا یک واقعیت راهبردی؟!
پس از مواضع بایدن و کشورهای تروئیکای اروپایی مبنی بر ضرورت یک برجام جدید و ترکیدن توهمات برجامی اولیه آخوندها، اکنون رسانه‌های حکومتی می‌نویسند امید بستن به دولت جدید در آمریکا، وضع رژیم را از آنچه که هست، وخیم‌تر خواهد کرد. وطن‌امروز (۶دی۹۹)، رسانهٔ وابسته به باند خامنه‌ای، پس از شرکت سهامی خواندن کابینهٔ جدید آمریکا می‌نویسد:

«در این وضعیت، تأکید برخی در داخل ایران بر تعامل راهبردی با «دولت» آمریکا و شخص جو بایدن می‌تواند یکی از خطرناک‌ترین رویکردها برای منافع ملی ایران باشد».

این روزنامه پیش‌بینی می‌کند که با آغاز کار بایدن در کاخ سفید، اولویت او پرداختن به مسائل داخلی مردم آمریکا خواهد بود و پیش‌بینی می‌کند:

«در چنین وضعیتی، انتظار رفع مشکلات داخلی ایران از دل سیاست خارجی آمریکا، بیشتر به یک آرزو شبیه است تا یک واقعیت راهبردی. دولت بایدن نه نیازی به رفع تحریم‌های ضدایرانی دارد و نه اساساً در وضعیتی است که این مسأله را در اولویت کاری خود قرار دهد. بنابراین هر گونه تأکید بر این مسأله که دولت جدید آمریکا بلافاصله پس از حضور در کاخ سفید، با چند امضا اقدام به تعامل و همکاری با ایران می‌کند و وضعیت اقتصادی کشورمان با این رویکرد، به سامان خواهد رسید، یک انتظار بسیار خوش‌بینانه است».



تحریم حقوق‌بشر، معادل تحریم هسته‌ای
«وطن امروز» وضعیت رژیم و برجام را در مقایسه با پیش از انتخابات آمریکا، تیره‌تر تصویر می‌کند و معتقد است که فشارهای سازمانهای بین‌المللی دوباره افزایش خواهد یافت و علاوه بر آن نقض حقوق‌بشر نیز دامن حاکمیت را خواهد گرفت.

«مسألهٴ حقوق‌بشر قطعاً یکی از دستور کارهای جدی دولت بایدن برای اعمال فشار به کشورمان است و باید توجه داشت در این زمینه، تفاوتی میان تحریم‌های هسته‌یی و تحریم‌های حقوق‌بشری وجود ندارد» (همان منبع).



عملکرد زهر برجام در پیکرهٔ نظام
«مستقل»، روزنامهٔ وابسته به باند مغلوب نیز در جنگ قدرت بین باندهای نظام، چشم‌انداز مذاکره برای بازگشت آمریکا به برجام اولیه را تاریک و فاقد نتیجه برای نظام می‌داند.

«تا زمانیکه واگرایی‌های جناحی به این شکل در داخل ادامه دارد، بهترین مذاکره‌کنندگان هم نمی‌توانند به نتیجه مطلوب برسند» (ابوالفضل بهشتی. مستقل. ۶دی۹۹).

این رسانه به‌نقل از یک کارشناس حکومتی، لیستی از ناکامی‌های نظام در مذاکرات هسته‌یی را ردیف می‌کند که با غور در هر کدام آثار و نتایج عملکرد زهر اتمی را در پیکرهٔ استبداد دینی می‌توان استنتاج کرد.

«مذاکرات بی‌موقع و زود هنگامی که قبل از توانمندی کامل هسته‌یی انجام گرفت، بی‌بدیل‌ترین فرصت امتیازگیری و انجام مذاکره از موضع قدرت را از ما سلب کرده و باعث از دست دادن ذخایر اورانیوم به‌عنوان دستاورد تلاش‌های مجدانه دانشمندان هسته‌یی و متأسفانه از دست دادن نخبه‌های اتمی کشور به‌عنوان ذخایر انسانی بی‌بدیل هم‌چنین سرمایه‌گذاری ملی در زمینه توانمندی‌های هسته‌یی و بروز شرایط محدود کننده و تحریم‌هایی شد که می‌توان ادعا کرد هیچ کشوری در تاریخ معاصر با این حجم و نوع از تحریم مواجه نبوده است و شرایطی را ایجاد کرد که پروژهٔ اقتدار موشکی ایران نیز مورد بررسی‌های موشکافانه سایر دولتها قرار گیرد» (همان منبع).

***

این اعتراف‌های ناگزیر، هر یک به‌نوبه خود، گواهی بر این واقعیت است که حاکمیت آخوندی، پس از سرکشیدن زهر اتمی‌، دیگر قادر به بازگشت به تعادل پیشین نیست. حتی در صورت مذاکرهٔ مفروض در این تعادل ضعیف و به‌شدت شکننده، باید تن به تنازل بیشتر و واپس‌ تمرگیدنهای پی‌درپی بدهد و جام‌های زهر بعدی یعنی برجام موشکی، منطقه‌یی و حقوق‌بشر را نیز سر بکشد.