استادیوم‌های ورزشی در بسیاری از کشورهای جهان بار دیگر درهای خود را به‌روی تماشاگران مشتاقی باز کرده‌اند که به‌خاطر کرونا، یک‌سال و نیم از تماشای بازیها و مسابقات ورزشی محروم بوده‌اند؛ رستورانهای تعطیل شده به‌خاطر کووید۱۹ بار دیگر به تکاپو افتاده‌اند؛ نمایشگاه‌هها، موزه‌ها، مراکز خرید و مدارس بازگشایی شده‌اند و مردم پس از مدتها که کرونا آنها را از هم جدا کرده بود، حس شیرین همزیستی را تجربه می‌کنند. ایالات متحده پس از مدتها، مرزهای زمینی و دریای خود را به‌روی گردشگران باز کرد و در اروپا سفرها آغاز شده است.

اما در ایران، در حالی که بسیاری از خانه‌ها در شهرهای ایران هنوز عزادار از دست دادن عزیزانشان در پیک پنجم کرونا هستند؛ در شرایطی که آمار قربانیان کرونا روزانه تا ۲هزار تن رسیده بود و در حالی که رژیم ادعا می‌کند یک هفته است کرونا اندکی مهار شده، به گزارش تلویزیون حکومتی (۲۱مهر) روند کاهشی در برخی استانها به روند افزایشی تبدیل شده و زمزمه‌های آغاز پیک ششم از دستگاهها، ارگانها و از زبان مهره‌ها و کارگزاران رژیم شنیده می‌شود.



اما چرا؟

وقتی واکسن معتبر و کارا در کشور ممنوع باشد، برخلاف تمام جهان که با همین واکسنهای معتبر در برابر کرونا به‌طور نسبی مصونیت جمعی پیدا کرده‌اند و کرونا رو به افول گذاشته، وضعیت ایران در هر پیک به همان شرایطی باز می‌گردد که جهان در ابتدا با کرونا روبه‌رو شد و یکباره ویروسی کشنده و با همه‌گیری گسترده را در برابر خود دید که هیچ دارو و واکسنی هم برای مقابله با آن نداشت.

البته دولتها به‌سرعت دست بکار شدند و ابتدا در نبود واکسن، راه‌حل قرنطینه برای قطع زنجیرهٔ گسترش ویروس را در پیش گرفتند و دولتها هزینه‌های مردم را تقبل کردند و با همین سیاست کرونا تا حد زیادی مهار شد و از آذر۹۹ هم که نخستین واکسن (فایزر-بیون تک) تأیید شد، روند احتضار کرونا در جهان آغاز شد.



اما در ایران، در هر پیک، از جمله آغاز پیک ششم که اکنون زمزمه‌هایش هست، نه از قرنطینه خبری هست و نه از واکسن. به جایش همین وضعیت بحرانی، محملی می‌شود برای غارتگری مافیای دارو و واکسن تا با ارائهٔ واکسن مشکوک و تأییدناشده‌ای به‌نام کوو برکت که حتی رسانه‌های رژیم با تمسخر از آن با عنوان «کو... برکت؟» نام می‌برند، مردم را غارت کنند. هم‌چنین خامنه‌ای هم از این وضعیت با‌عنوان «نعمت» و «فرصت» نام می‌برد و آنرا سپری برای مقابله با قیام می‌کند. ادامهٔ همان قیامی که آن را در آبان۹۸ تجربه کرد و وقوع سرنگونی را به چشم خود دید.

برای همین هم در نبود قرنطینه و واکسن، کماکان ایران سرزمین تاخت و تاز کروناست و قیمت آن را هم مردم با جانشان می‌دهند. اینجاست که در آغاز پیک شوم بعدی کرونا در ایران، باز هم بیشتر روشن می‌شود چگونه کرونای ولایت و کرونای کووید۱۹ همدست و هم جبهه هم هستند.