برادر سیاوش در جلسة قبل حول انتقال مجاهدین از عراق به آلبانی صحبت کردیم. گفتیم که آلبانی تعدادی از مجاهدین را پذیرفت. بطور مشخص گروه اول یک گروه دویست نفره بود. اشاره کردیم به اینکه آمریکا هم از آجاییکه در حفاظت و انتقال مجاهدین مسئولیت داشت تلاش‌های زیادی کرد. با کشورهای مختلفی صحبت کرد که عمدتا جواب «نه» دادند و کسی را نپذیرفتند. خود مجاهدین و مقاومت ایران در زمینة پذیرش کشورها چه فعالیت‌هایی داشتند؟
مذاکره باکشورهای اروپا و‌آلبانی
مذاکره با رومانی:
از دیگر کشورهایی که مجاهدین برای انتقال مناسب دیدند و به توصیه برخی از حامیان مقاومت در پارلمان اروپا مناسب تشخیص داده شده بود، کشوررومانی بود. بنابراین هیأتی از مقاومت ایران به رومانی سفر کرد وطرح های خود را برای ا نتقال تعداد معدودی از مجاهدین لیبرتی به رومانی ارائه داد و ناامن بودن عراق برای مجاهدین را مطرح نمود.دولت رومانی که تحت تأثیر شرائط ناگوار مجاهدین در لیبرتی قرار گرفته بود ابتدا با پذیرش تعداد معدودی از مجاهدین موافقت کرد و گفت پس از مشورت با سایر قوای رومانی جواب قطعی را خواهد داد.اما پس از مدت کوتاهی اعلام انصراف کرد زیرا مورد تهدید رژیم آخوندی قرار گرفته بود واز ناامن شدن کشورش می ترسید.
مذاکره با ایتالیا:
کشوردیگری که مورد توجه مجاهدین قرار گرفت ایتالیا بود.هیأتی از سوی مجاهدین و به رهبری خواهر مریم برای یک دیدار رسمی به ایتالیا رفتند .در جریان این سفر که برای ارتقاء روابط مقاومت ایران با ایتالیا بود، مسئله انتقال تعدادی از مجاهدین لیبرتی به ایتالیا مطرح شدجولیو ترتزی وزیر خارجه وقت ایتالیااز پذیرش این طرح خود داری کرد.وحتی از پذیرش مجاهدیدینی که قبلا پناهنده ایتالیا بودند امتناع کرد و این مسئله ناشی از تهدیدات رژیم بود.
سپس طرح انتقال برخی از مجروحین حملات موشکی رژیم برای درمان و جراحی مطرح شدسرانجام دولت ایتالیا انتقال حدود ۴۰ نفر از مجاهدین مجروح را فقط برای دوران درمان پذیرفت بشرط اینکه تمام هزینه های انتقال،اسکان ، درمان و عمل جراحی و هزینه های بیمارستانی با خود مجاهدین باشد. اما در عمل پذیرش موقت مجروحین لیبرتی هم از تعداد معدودی تجاوز نکرد و دولت ایتالیا ادامه نداد.
مذاکره با دولت آلمان
‌به کمک حامیان مقاومت در آلمان که شخصیتهای برجسته‌یی بودندمذاکراتی بین مقاومت ایران ودولت آلمان برگزارشد از آنجاکه دولت آلمان بدلیل تهدیدات تروریستی رژیم حاضر به پذیرش مجاهدین نمیشد این مذاکره اساسا برروی پذیرش ۱۰۰ نفر از مجاهدینی بود که قبلا پناهنده آلمان بودند.دولت آلمان بطور نسبی با پذیرش این پناهندگان در آغاز موافقت کرد اما درعمل بدلیل همان تهدیدات رژیم پس از پذیرش تعداد معدودی خودداری کرد.و بیشتر پناهندگانی از آلمان را می پذیرفت که نیازهای درمانی وجراحی داشتند(مجروحین تهاجمات موشکی رژیم به لیبرتی و اشرف).این انتقال نیز مشروط به پرداخت تمامی هزینه ها ازسوی مجاهدین بود.
مذاکره با دولت فرانسه و انگلیس:
از آنجاکه تعداد قابل توجهی از مجاهدین اشرف قبلا در فرانسه پناهنده شده بودند و پناهندگی آنها همچنان به قوت خود باقی بود در مذاکره با دولت فرانسه خواسته شد که آنها را بپذیرد تا به عنوان پناهنده در فرانسه اقامت گزینند و لی دولت فرانسه چه از نظر اقتصادی و چه از نظر سیاسی روابط نزدیکی با رژیم داشت و سازمان اطلاعاتی آن در همکاری با وزارت اطلاعات رژیم بود از این پذیرش سر باز زد و حتی با پذیرش مجروحین و بیماران که نیاز به درمان و عمل جراحی داشتند که در عراق تحت محاصره مقدور نبود کاملا مخالفت کرد و حتی یک نفر از آنهارا نپذیرفت .
در مذاکره با دولت انگلیس نیز با همین مشگل مواجه شدیم و به خاطر روابط نزدیک انگلیس با رژیم وترس از تهدیدات تروریستی رژیم هیچگونه پذیرشی امکان پذیر نشد.
برادر سیاوش! حکایتی که تعریف کردید، حکایت تکان دهنده‌ای است. کشورهایی مثل فرانسه که مهد دموکراسی هستند، مثل انگلستان که مدعی حقوق بشر است، مثل آلمان، این کشورها اقتصادهای فوق‌العاده قوی دارند. مثل ایتالیا. اینها حتی حاضر نمی‌شوند مجروحین مجاهدین را بپذیرند، حتی به خرج و هزینة خودشان. و در نهایت کشور کوچکی مثل آلبانی با این اقتصاد ضعیف که حتی در اتحادیة اروپا هم نیست که بگوییم حمایت اتحادیة اروپا را پشت خودش دارد. این کشور همة مجاهدین را می‌پذیرد. چه شد که آلبانی همة مجاهدین را پذیرفت؟
اقدام نهایی با دولت آلبانی بعد از قتل عام هفتم آبان ۹۴
در غروب روز ۷آبان ۱۳۹۴ حمله موشکی بسیار سنگینی بر روی لیبرتی انجام شد که در واقع سنگين ترين حمله بود و با موشكهاي بسيار قدرتمند و تقویت شده قرارگاه لیبرتی هدف قرار گرفت. اين حمله ۲۴ كشته و شمار زيادي زخمي به جاي گذاشت. ولی آمادگی مجاهدان اشرفی و سرعت عمل آنها به رفتن به پناهگاه در کمتر از ۵ تا ۱۰ ثانیه باعث شد كه تعداد تلفات به ۲۴ تن محدود بماند بنا به نظر كارشناسان اين حمله با هدف قتل عام مجاهدین در لیبرتی و براي كشتار حداقل ۵۰۰ نفر طراحی شده بود. با این وجود خسارات سنگینی بر اماکن، کانکسها و تأسیسات لیبرتی وارد آمد و متجاوز از دوسوم آنها منهدم شد.بطوری که زنده ماندن اشرفیان هر ناظری را شگفت زده میکرد.همچنین همزمان با حمله موشکی بارندگی شدیدی منطقه را فراگرفته بود و سیلاب سنگر های بتونی وروباهی را از آب پر کرده بود و اشرفیان ناچار بودند گاهی در همین سنگرها که تماما پر آب بود، شیرجه بزنند، اما همین باعث نجات آنهاشد.
شگفت انگیزتر آنکه بلافاصله بعد از این حمله جنایتکاران موشکی، مجاهدین در کنار بنگالهای آتش گرفته و در حال سوختن تجمع کرده و سرود فتح و پیروزی سردادند.
پس از حمله موشکی ۷ آبان ۱۳۹۴ هیأتی از سوی خواهر مریم به آلبانی اعزام شد تا در مورد اعزام تمامی اشرفیان به آلبانی گفتگو کنند. پس از اینکه این هیأت توطئه حمله موشکی به لیبرتی و ابعاد گسترده آن را توضیح دادند هیأت آلبانی به ریاست نخست وزیر وقت با طرح مجاهدین برای اعزام کلیه مجاهدین اشرف به آلبانی موافقت کرد و مجاهدین پذیرفتند که تمام هزینه‌های انتقال، اسکان ،استقرار،زندگی و درمان بیماران و عمل جراحی مجروحان با هزینه خود مجاهدین باشد.این مذاکرات مقدمه هجرت بزرگ گردید.و توانایی سیاسی مجاهدین را در انجام آن به اثبات رساند ، کاری که حتی دولت آمریکا در حد تعداد معدودی از مجاهدین اشرفی را درسراسر اروپانتوانسته بود انجام دهد.........