اردشیر بابکان، پادشاه ساسانی، پس از چهل و دو سال سلطنت در بغداد تاج و تخت خود را برپا کرد. او با دختر اردوان اشکانی ازدواج کرد تا قدرتش را افزایش دهد، اما دو پسر اردوان در تبعید بودند. یکی از آن‌ها بهمن، به خواهرش پیامی فرستاد که اردشیر دشمن آن‌هاست و از او خواست که زهر به او بدهد. خواهر زهر را در شربت اردشیر ریخت، اما او متوجه شد و دستور قتلش را صادر کرد.

وزیر اردشیر به خاطر حمله دختر به زایمان، او را پنهان کرد و خایه‌اش را برید تا ثابت کند که دختری در شکمش بوده. او پسری به نام شاپور داشت که هفت سال او را در خفا بزرگ کرد. وقتی اردشیر از وجود پسرش مطلع شد، خوشحال شد و دستور داد او را با صد کودک همسن به میدان بیاورند. شاپور با شجاعت توپ را گرفت و در آغوش اردشیر قرار گرفت.

اردشیر تصمیم گرفت فرزندش را آموزش دهد و شهری به نام جندشاپور بنا کرد. سپس، با مشاوره وزیر، به دختری از نژاد مهرک علاقه‌مند شد. اما او به دلیلی از دشمنی او وحشت داشت و در جستجوی او، شاپور دختری زیبا را در چاه آب دید و با او آشنا شد. این داستان ادامه خواهد داشت و به روابط و سرنوشت شاپور و کشور مربوط می‌شود.