روز چهارشنبه ۱۰دی ماه، آخوند روحانی در جلسهٔ هیأت دولت، در مورد واکسن کرونا که اکنون تبدیل به یک مطالبهٔ ملی شده، گفت: «بحث می‌شود که آقا واکسن را ما از خارج وارد کنیم یا در داخل بسازیم؟ این چه حرفیست؟... هیچ‌کس نمی‌داند (آماده شدن) این واکسنی که امروز شروع کردیم، چند ماه دیگر طول می‌کشد؟ هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید ۶ماه دیگر طول می‌کشد!... اگر یک واکسنی امروز آماده است که خریداری کنیم، نباید تردید کنیم!».

این حرفها در حالیست که تنها ۴روز پیش، روحانی در جلسهٔ ستاد کرونا گفت: «من خواهش می‌کنم مردم توجه کنند ما از همان روزهای اول (شیوع کرونا گفتیم) باید برویم دنبال ساخت واکسن (داخلی)؛ ایران حتماً دنبال واکسن داخلی است» (روحانی-۶دی۹۹).

تأکید روحانی در سخنان ۶دی تبلیغ برای واکسن داخلی بود، اما در صحبت‌های ۱۰دی بر خرید واکسن کرونا از خارج تأکید داشت؛ چنین چرخشی ناشی از چیست؟



تنگنا و احساس خطر
پس از آغاز واکسیناسیون عمومی، گسترده و رایگان در سراسر جهان، به‌ویژه پس از این‌که کشورهای همسایهٔ ایران نیز اقدام به خرید واکسن از شرکتهای معتبر که مورد تأیید سازمان بهداشت جهانی قرار گرفته کردند و واکسیناسیون مردم شروع شد، موجی از مطالبهٔ به‌حق اجتماعی در میان مردم ایران، برای تهیهٔ واکسنهای معتبر آغاز شد و حتی رسانه‌های حکومتی هم اذعان کردند که «تهیه واکسن خارجی کرونا تبدیل به یک خواسته و حق ملی شده است» (روزنامهٔ حکومتی جهان صنعت-۲دی).

واقعیت این است که کرونا هر روز قربانی کلانی از مردم ایران می‌گیرد و هر روز صدها خانواده به داغ و سوگ عزیزانشان می‌نشینند، اما بی‌اعتنایی رژیم به این فاجعهٔ ملی و صرفاً فشار آوردن به مردم از طریق اعمال محدودیتها و اخذ جریمه‌های سنگین «طاقت همه را طاق کرده» و سؤال خطرناک این است که «این طاقت طاق تا کجا ادامه خواهد یافت؟» (روزنامهٔ حکومتی شرق-۲دی)



واقعیت دیگر این است که خامنه‌ای قصد خرید و وارد کردن واکسن معتبر شرکتهای خارجی را ندارد، زیرا اولاً نمی‌خواهد حتی یک دلار صرف مردم ایران کند، ثانیاً نمی‌خواهد با خرید واکسن از خارج، سود کلان مافیای دارو (متعلق به نهادهای زیر دست خودش) از فروش واکسن داخلی را از دست بدهد. از این رو ابتدا انواع بهانه‌ها را برای وارد نکردن واکسن، سر هم کردند. از تحریم‌های آمریکا، تا نداشتن یخچال مناسب، تا عدم امکان جابه‌جایی واکسن توسط خطوط هواپیمایی و بعد هم تا آنجا پیش رفتند که «زلف واردات واکسن کرونا را به تصویب اف.ای.تی.اف هم گره زدند!» (روزنامهٔ حکومتی سیاست روز-۴دی۹۹).

اما بهانه‌ها افاقه نکرد و با افشاگریهای بی‌امان مقاومت ایران، شیادی‌های روحانی و خامنه‌ای و اهداف شیطانی آنها و تعمدشان در ادامه یافتن کرونا رو شد، تا جایی که روحانی نالید: «در مورد واکسن، هر روز رسانه‌های ضد نظام بهانه‌یی پیدا می‌کنند، خیلی هم پر رو هستند و موج‌سواری می‌کنند و تحریف می‌کنند» (۶دی۹۹).



پس از این‌که زنجیرهٔ بهانه‌ها برای فرو نشاندن خشم جامعه و «طاقت‌های طاق» شده جواب نداشت، خامنه‌ای و روحانی خط تبلیغ واکسن موهوم داخلی را پیش گرفتند روحانی گفت: «ما دنبال واکسن داخلی هستیم» (۶دی۹۹). از این نقطه دستگاه تبلیغی رژیم هم بسیج شد تا واکسن موهوم داخلی را تبلیغ کنند و در شکلکی مضحک، دختر رئیس اجرایی ستاد غارت رژیم (موسوم به فرمان خمینی) را با سلام و صلوات در برابر دوربین‌ها حاضر کردند و آمپولی (که روشن نبود محتوای آن چیست) به او تزریق کردند، تا به خیال خودشان مردم را قانع کنند که واکسن دست‌سازشان، خطرناک نیست و اثر هم دارد. آخر در کجای دنیا تزریق تستی را با این همه تبلیغات نشان می‌دهند؟ آنچه تلویزیونها نشان می‌دهند اولین تزریقهای واکسن نهایی است.

البته این قبیل نمایشها مدتهاست که برای مردم ایران لو رفته و رسوا شده، کما این‌که چند روز پیش حریرچی معاون وزیر بهداشت با سوزش بسیار گفت: «ما ۴هزار نفر در آلبانی داریم، مجاهدین، که هر روز (علیه) ما مطلب می‌نویسند. مطمئن باشید ما هم واکسن بزنیم، می‌گویند این واکسنی که زدند (داخلی نبود) و آمریکایی بود یا. ». . (۲۳ آذر)؛ در همین راستا کیهان خامنه‌ای هم با اعتراف به احتمال فاجعه پس از تزریق واکسن ادعایی داخلی نوشت: «اگر احیاناً اتفاق ناخوشایندی حین تست واکسن ساخت داخل رخ بدهد، شبکه‌های ماهواره‌یی و مجازی دشمن آن را برجسته کرده و علیه واکسن داخلی موضع خواهند گرفت» (۱۰دی).



رسوایی و افشای ماهیت «واکسن داخلی»
فضیحت ادعای اثربخشی واکسن داخلی آن‌چنان است که خود کارشناسان، کارگزاران و رسانه‌های حکومتی هم آن را زیر علامت سؤال بردند:

۱۶۷داروساز در نامه‌یی به رئیس سازمان غذا و دارو، مطالعات بالینی برای تولید واکسن کرونا را «در حد یک شوخی» خواندند و نوشتند: «با کدام جرأت ادعای تولید چنین واکسنی را داریم؟ ما که قابلیت خرید چند فریزر برای انتقال و نگهداری واکسن را نداریم، تجهیزات تولید واکسن آن هم برای ۸۰میلیون نفر را داریم؟» (دی۹۹).

روزنامهٔ حکومتی همدلی هم پرسید: وقتی واکسنی تازه در «آغاز مرحلهٔ کارآزمایی بالینی» قرار دارد و هیچ تاییدیه‌ای هم ندارد، «چه لزومی داشت (تزریق آن را) با این همه سر و صدا و در مقابل دوربینهای تلویزیونی برگزار کنند؟»؛ و بعد هم نتیجه گرفت که این تبلیغات و دود و دم تنها «سبب می‌شود واکسن کرونای داخلی با تردید و شبهه» از سوی مردم «مواجه شود» (۱۰دی۹۹).

رئیس سازمان نظام پزشکی رژیم هم زیرآب توان رژیم برای تولید انبوه واکسن را زد و گفت: «مشکل عمده، خط تولید داخلی واکسن است، یعنی واکسن دستگاه چاپ می‌خواهد؛ ما این دستگاه را نداریم» (۱۰دی۹۹).



بن‌بست و رنگ عوض کردن روحانی
همین شکست و رسوایی تبلیغات «واکسن داخلی» و بازتاب به‌شدت منفی اجتماعی آن بود که روحانی را واداشت تا در اظهارات روز ۱۰دی خود، ضمن این‌که باز هم شنونده را در ابهام گذاشت که بالاخره رژیم واکسن معتبر خارجی وارد می‌کند یا نه، این بار برخلاف ۴روز قبل، بیشتر وجه خرید واکسن از خارج را پر رنگ کرد. البته واکسنی که نه نام شرکت و نه نام کشور سازنده‌اش مشخص نیست!

این رنگ‌عوض کردن روحانی هم باز بر خشم و نفرت مردم ایران می‌افزاید. آن‌قدر که حتی وقتی شبکه‌های حکومتی صحبت‌های روحانی را پوشش لحظه به لحظه می‌دادند، کاربران با پیام‌های نوشتاری (کامنت) خود، خشم و نفرتشان از سیاست‌های رژیم، به‌ویژه خودداری از وارد کردن سریع واکسن معتبر کرونا را بازتاب دادند و نوشتند: «جیب ملت را زدی، کدوم واکسن؟!»، «دستتان در جیب ملت است»، «تو قیمت گوجه را نتوانستی مهار کنی! واکسن می‌خواهی بسازی؟!»، «به دهان آمریکا زدی، دهان مردم ایران پر خون شده!»، «حرام‌لقمه از دروغ خسته نمی‌شوی!» (شبکه حکومتی خبر فوری-۱۰دی۹۹).