اغلب حجله‌ها به دو صورت ساخته می‌شوند. آن‌طور که علی بلوکباشی، مردم‌شناس، در کتاب «نخل‌گردانی» آورده است :« نخست، حجله‌های مخصوص مراسم سوگواری جوانان ناکام و مجالس و دسته‌های عزاداری محرم؛ این نوع حجله‌ها را معمولاً به شکل اتاقک استوانه‌ای ستون‌دار بدون دیواره و با سقفی گنبدی یا تاجی‌شکل روی صفحه یا طبقی مدور از چوب می‌سازند و سطوح ستون‌ها و دورادور کتیبۀ زیر سقف آن را آینه‌کاری و نقاشی، یا با کاغذهای رنگین و آویختن شرابه‌های بلورین و گوی‌های رنگارنگ تزیین می‌کنند.»
تزیینات حجله‌ها معمولا شامل فانوس، شمع‌های سیاه و سفید، لاله و چراغ‌های روشن است؛ و در برخی مناطق، پرهای بزرگ پرندگان را رنگ قرمز، سفید و مشکی می‌زدند و بالای حجله می‌گذاشتند.
حجله‌های مخصوص جوانان را در روزهای سوگواری به‌ویژه روز سوم، هفتم و چهلم، جلوی خانه صاحب عزا، مسجد، و سر کوچه و گذرگاه‌ها می‌گذارند و در شب هفتم، سر مزار درگذشته می‌برند. حجله‌های محرم را جلوی حسینه، مسجد و مکان‌های عزاداری می‌گذارند و دسته‌های عزاداری در روزهای تاسوعا و عاشورا آن‌ها را حمل می‌کنند.