نرمال زاده چندین سال درست و اشتباه ، خوب و بد، تلخ و شیرین و کم و بیش زندگی کردن من و توست. جرقه ای که در روزهای سخت زده شد و در زمستان شعله ور شد تا امید را گرم نگه دارد در دلهایمان که شاید مسیرمان سخت باشد ولی نمی مانیم در تاریکی و خودمان نور میشویم و میرویم تا بینهایت. نرمال یک میزبانی می باشد برای روایت داستان من و تو، برای آنانکه که دوست دارند بشنوند حقیقت را ، گرچه تلخ می باشد، گرچه بیم دارد ولی هزاران امید می زاید و می چرخاند جهان را به دست من و تو مثل همین بهار ۱۴۰۳ که خود نرمال در آن زاییده شد. نرمال می خواهد داستان من و تو را روایت کند که شاید حال یک نفر، حتی یک نفر را دگرگون کند، قرار ورزد در بی قراری خود و مسیر نو بسازد که زندگی همین است ساختن نه به ارزش سوختن، شاید به ارزش شنیدن دیگران. همه چیز در همه حال ِما، نرمال و معمولی می باشد، خورشید از همان جا که باید طلوع می کند، شب با همان ستاره هایش ماه را می ستاید، ابر و باد با همان صدا سرود عشق می خوانند، دریا هم همان پهنای بیکران خویش را به ماهی میبخشد. داستان های ما نشان می دهد که همه ما برای نرمال و معمولی زندگی کردن با اتفاقات غیر معمول دست و پنجه نرم کردیم ولی سعی می کنیم همان آدم معمولی ولی مصمم و‌ خشنود به زندگی بمانیم .
  آرمین کیانی ۶ فروردین ۱۴۰۳