De tekst van Genesis 12-17 beschrijft een nieuw paradigma van het menselijk subject, geïllustreerd door de levens van Abraham en Sarah. Het gaat over het overstijgen van egocentrisme en het aannemen van verantwoordelijkheid voor anderen. Abrahams reis symboliseert een morele en spirituele transformatie, waarbij hij zijn vertrouwde identiteit achterlaat en een onbekende toekomst tegemoet gaat, geleid door beloften van het goddelijke. Dit proces van zelfoverstijging en ethisch leven voor de ander wordt gepresenteerd als een fundamentele verschuiving in menselijk bewustzijn en relaties, waarbij de Bijbel en rabbijnse hermeneutiek als rijke bronnen van interpretatie dienen. De belofte aan Abraham en Sarah is van grote betekenis en hun toekomst wordt bepaald door hun eigen keuzes en interacties met anderen, in lijn met een goddelijk plan. Dit alles vormt de basis voor een nieuw begrip van mens-zijn, waarbij de ander voorrang heeft en ethisch leven centraal staat.